بیوتکنولوژی کشاورزی، مهندسی ژنتیک ومحصولات غذائی تغییریافته ژنتیکی ؛ مزایا و چالش ها

Publish Year: 1391
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 1,191

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

NCNCMB01_039

تاریخ نمایه سازی: 14 شهریور 1393

Abstract:

تمام موجودات زنده می توانند خود را از طریق ابزارهای طبیعی به منظور انطباق با شرایط متغیر محیطی بهبود بخشند ولی برای هر پیشرفت قابل ملاحظه بازه های زمانی طولانی مورد نیاز است. پس از آنکه انسان آموخت چگونه موجودات را خانگی کرده به صورت مصنوعی لقاح دهد، توانست با استفاده از ابزارهائی همچون « بیوتکنولوژی » محصولات مورنیاز و علاقه خود را توسعه دهد. «بیوتکنولوژی » به عنوان مجموعه ابزارهائی تعریف می شود که از موجودات زنده (یا بخش هائی از آنها) برای تولید یا تغییر یک محصول، بهبود صفات گیاهان و جانوران یا گسترش میکرو ارگانیسم ها برایکاربردهای خاص استفاده می کند. «بیوتکنولوژی کشاورزی » عنوان مورد استفاده در بهبود محصولات زراعی و دام از طریق تکنیک های زادآوری سنتی، بیوانفورماتیک، میکروبشناسی، ژنتیک ملکولی، بیوشیمی، فیزیولوژی گیاهی و بیولوژی ملکولی است.( 1) این پژوهش به طور اعم بر بیوتکنولوژی محصولات کشاورزی و به طور اخص بر مهندسی ژنتیک و محصولات غذائی( GM ) تغییریافته ژنتیکی، مزایا و چالش های انسانی و زیست محیطی آنها متمرکز خواهد شد. ابزارهای مهم بیوتکنولوژی کشاورزی شامل موارد زیر است: زادآوری گیاهی سنتی/ کشت بافت و ریز تکثیری/ زادآوری ملکولی یا انتخاب به واسطه مارکر/ابزارهای سنجشی ملکولی/ مهندسی ژنتیک و محصولات تغییریافته ژنتیکی( GM). مهندسی ژنتیک یکی از ابزارهای مدرن بیوتکنولوژی کشاورزی است که بر تکنولوژی DNA نوترکیب استوار است. عنوان «مهندسی ژنتیک » برای توصیف پروسه ای به کار می رود که طی آن آرایش ژنتیکی یک ارگانیسم با استفاده از « تکنولوژی DNA نو ترکیب » تغییر می یابد.

Authors

مریم براتی

کارشناس ژنتیک- دانشجوی کارشناسی ارشد فیزیولوژی گیاهی،دانشگاه شهید باهنر کرمان