مریم براتی - کارشناس ژنتیک- دانشجوی کارشناسی ارشد فیزیولوژی گیاهی،دانشگاه شهید باهنر کرمان

تمام موجودات زنده می توانند خود را از طریق ابزارهای طبیعی به منظور انطباق با شرایط متغیر محیطی بهبود بخشند ولی برای هر پیشرفت قابل ملاحظه بازه های زمانی طولانی مورد نیاز است. پس از آنکه انسان آموخت چگونه موجودات را خانگی کرده به صورت مصنوعی لقاح دهد، توانست با استفاده از ابزارهائی همچون « بیوتکنولوژی » محصولات مورنیاز و علاقه خود را توسعه دهد. «بیوتکنولوژی » به عنوان مجموعه ابزارهائی تعریف می شود که از موجودات زنده (یا بخش هائی از آنها) برای تولید یا تغییر یک محصول، بهبود صفات گیاهان و جانوران یا گسترش میکرو ارگانیسم ها برایکاربردهای خاص استفاده می کند. «بیوتکنولوژی کشاورزی » عنوان مورد استفاده در بهبود محصولات زراعی و دام از طریق تکنیک های زادآوری سنتی، بیوانفورماتیک، میکروبشناسی، ژنتیک ملکولی، بیوشیمی، فیزیولوژی گیاهی و بیولوژی ملکولی است.( 1) این پژوهش به طور اعم بر بیوتکنولوژی محصولات کشاورزی و به طور اخص بر مهندسی ژنتیک و محصولات غذائی( GM ) تغییریافته ژنتیکی، مزایا و چالش های انسانی و زیست محیطی آنها متمرکز خواهد شد. ابزارهای مهم بیوتکنولوژی کشاورزی شامل موارد زیر است: زادآوری گیاهی سنتی/ کشت بافت و ریز تکثیری/ زادآوری ملکولی یا انتخاب به واسطه مارکر/ابزارهای سنجشی ملکولی/ مهندسی ژنتیک و محصولات تغییریافته ژنتیکی( GM). مهندسی ژنتیک یکی از ابزارهای مدرن بیوتکنولوژی کشاورزی است که بر تکنولوژی DNA نوترکیب استوار است. عنوان «مهندسی ژنتیک » برای توصیف پروسه ای به کار می رود که طی آن آرایش ژنتیکی یک ارگانیسم با استفاده از « تکنولوژی DNA نو ترکیب » تغییر می یابد.

بیوتکنولوژی کشاورزی، مهندسی ژنتیک ، غذاهای GM