کاظم پریور - گروه زیست شناسی،دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران،تهران
رقیه آل جعفر - گروه زیست شناسی،دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران،تهران
اسداله اسدی - گروه زیست شناسی،دانشگاه محقق اردبیلی،اردبیل
مسعود ملکی - گروه زیست شناسی،دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات آذربایجان شرقی، تبریز

سلول های بنیادی قدرت خودنوسازی و تمایز به انواع سلول های بالغ بدن را دارند. در این تحقیق از بند ناف انسان استفاده شد بند ناف شامل دو سرخرگ و یک ورید می باشدکه توسط ژله وارتون احاطه شده است. ژله وارتون بافت همبندی است دارای تعداد اندکی سلول های بنیادی مزانشیمی و مقدار زیادی ماتریکس خارج سلولی می باشد. این سلول های بنیادی مزانشیمی مارکر , CD90 CD105 را به مقدار زیاد و 4-OCT,4-Nestin,SSEA را به میزان کمی بیان می کند ونسبت به مارکرهای خونی CD45, CD34 منفی هستند. در این کار سلول های بنیادی مزانشیمی ژله وارتون تحت تأثیر عصاره شش موش به سمت سلول های خونی هدایت شدند عصاره شش موش حاوی سیتوکین های مثل: 6-G-CSF,M-CSF,IL و GM-CSF می باشد. در این تحقیق یک گروه کنترل و سه گروه تجربی 75 - 25 و 50 - 50 و 25 - 75 در نظر گرفته شد که در دو گروه تجربی 75 - 25 و 50 - 50 سلول های خونی مشاهده گردید. پیش سازهای سلول خونی ؛ سلول های میلوئیدی و سلول های لنفوئیدی هستند. سلول های بنیادی مزانشیمی که در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفتند بر اساس آزمایش فلوسایتومتری نسبت به دو آنتی بادی CD105 و CD90 مثبت بودند.

ژله وارتون انسانی ، سلول های بنیادی مزانشیمی ، سلول های خونی ، سیتوکین های