آرش عظیم زاده - گروه زیست شناسی جانوری، دانشکده علوم طبیعی، دانشگاه تبریز
محمد خلج کندری - گروه زیست شناسی جانوری، دانشکده علوم طبیعی، دانشگاه تبریز

طول عمر یکی از صفتهای پیچیده انسان است که عوامل ژنتیکی و محیطی در تعیین آن دخیل هستند. ژنهای دخیل در طول عمر بالا ابتدا در موجودات مدل Saccharomyces cerevisiae melanogaster, C.elegans. , Drosophila و موش شناسایی شدند. بررسی همولوگ های این ژنها در انسان و نیز مطالعات همراهیهای ژنتیکی در جمعیت های مختلف، به شناسایی برخی اللها و پلی مورفیسمهای موثر در طول عمر بالا انجامیده است. هدف: در این مقاله سعی برآنست که ژنهای دخیل در طول عمر بالای انسان و نیز پلی مورفیسمهای آنها که حائز اهمیت بالایی در این امر هستند معرفی و مورد بحث قرار گیرند. یافته ها: بیشتر ژنهای دخیل در طول عمر بالا جزء گروهی از ژنهاست که در تعیین شاخص های سلامت قلب و عروق دخیلند. از جمله آنها می توان به ژنهای CETP, ACE, MTP و APOE اشاره کرد که محصولات آنها جزء پروتئین های تاثیر گذار در متابولیسم چربیها و سلامت سیستم قلبی عروقی در انسان هستند. بحث و نتیجه گیری: بیماریهای قلبی عروقی از شایعترین علل مرگ و میر در جوامع مختلف بوده، جزء فنوتیپ های چند عاملی محسوب می شوند. ژنهای دخیل در سلامت قلب وعروق دارای پلی مورفیسمهایی هستند که تاحدی با طول عمر بالا مرتبطند. آگاهی از این پلی مورفیسمها حائز اهمیت بوده، می تواند به انتخاب شیوه زیستی بهتر بیانجامد.

طول عمر بالا، پلی مورفیسم