مصطفی کریمی فرد - دانشگاه هنر اسلامی تبریز
مهدی رازانی - عضو هیات علمی دانشگاه هنر اسلامی تبریز
سعید مهریار - کارشناس ارشد مرمت ابنیه و بافتهای تاریخی، گروه معماری، دانشگاه تبریز

ازاره یکی از اجزای معماری اسلامی ایران است که ارتفاعی از پایین دیوار داخلی و خارجی بنا را در بر میگیرد. معماران ایرانی با توجه به اقلیم و مصالح در دسترس، از آرایههای متنوعی برای تزیین این قسمت از ساختمان استفاده کردهاند. باتوجه به آنکه ازارهها معمولا نسبت به دیگر بخشهای بدنه در معرض تماس بیشتری قرار دارند، گونههای مختلف آن نیز با توجه به محل قرارگیری در معماری، میزان تماس انسان و عوامل محیطی، با مصالح و تکنیکهای متنوع اجرا میشدهاند. باتوجه به تنوع مصالح و رواج سبکهای معماری مختلف در اقصا نقاط ایران بررسی و شناسایی این تنوع تکنیکی ضروری بهنظر میرسد. از این رو هدف اصلی تحقیق فوق گونهشناسی و تقسیمبندی انواع ازاره در معماری اسلامی ایران است. در همین راستا روش تحقیق توصیفی- تحلیلی بر اساس دادههای حاصل از مطالعات کتابخانهای و میدانی برای انجام تحقیقفوق برگزیده شد که در نهایت ازاره ایرانی را به 7 دسته مجزا با زیر شاخههای مستقل و ترکیبی شناسایی نموده است لازم به ذکر است اساس این گونهشناسی بر طبق مصالح به کار برده شده همانند سنگ، کاشی، چوب پارچه و گچ و تکنیکهای ساخت استوار گردیده است.

معماری ایران، دوره اسلامی، ازاره، فن شناسی، مصالح معماری