احمد نوروزی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه علوم و تحقیقات ارومیه

مسئله اصلی درمعماری معاصر جهان امروز، قطع ارتباط میان معماری بومی و نیازهای مدرن است.ضروری است تامتدهای استفاده شده در دنیای قدیم را به منزله سمبلی ازراه حلهای سبز یادآوری کردو سپس، آنها را توسط پیشرفتهای تکنولوژیکعصرحاضربادنیای جدیدتطبیق دارد.یکی ازسمبلهای معماری پایدار، معماری سنتی ایرانی است که به موضوعهای اکولوژیکی وکارایی انرژی، هم به لحاظ پایین بودن قیمت اولیه وهم به لحاظ پایین بودن قیمت جاری وکارکردی بنا،پاسخگو بودهاست.دلیل لزوم مرورراه حلهای گذشته برای تطبیق باشرایط سخت آب و هوایی،این است که معماری آن روزهاحاصل پروسهمتداوم معماری محلی بوده است که از نسلی به نسل دیگردرطی زمانی طولانی منتقل شده است وجایگاه و پیوستگی آنهاتوسط آزمون وخطاطی صدها سال آزمایش می شد.توجه وبازگشت به زمانهایی که هنوز استفاده از انرژیهای فسیلی وتجدیدناپذیر متداول نشده بود،میتواندراهگشای دستیابی به راه حلهای بسیار ارزشمندی برای استفاده مؤثر از انرژیهای پاک در اختیارمان قرار دهد. معماری پایدار،دارای اصول و قواعد مخصوص خود است و به طور کلی این شش اصل را در برمی گیرد: حفظ انرژی، هماهنگی با اقلیم ،کاهش استفاده از منابع جدیدمصالح، برآوردن نیازهای ساکنان،هماهنگی باسایت،کل گرایی.بههرحال برخی ازراه حل های پیش بینی شده توسط پیشینیان با تکنولوژی آن زمان تطابق داشته امااکنون باپیشرفت تکنولوژی می توان راهکارهای بهتری برگرفته از راهکارهای سنتی به کار برد.به عنوان مثال به کار بردن دیوارهای قطور یکمتری درزمان حاضر نمیتواندراهکارمناسبی برای جلوگیری ازانتقال حرارت و نفوذ سرما باشدویالااقل بهترین راه نیست. اما یکجهت گیری صحیح نسبت به بادمزاحم میتواند در هر زمانی مناسب باشد. در این مقاله سعی می شود با مطالعه در مورد ویژگی های معماری سنتی از نظر پایداری و با توجه به نکات مثبت و قابل تطبیق شیوه زندگی امروزی وبابهره گیری ازمزایای تکنولوژی درطراحی محیط مسکونی فرصتی فراهم شودکه درادامه روندمذکورودرتطبیق وترکیب آن باشرایط زمانی حال درراستای توسعه پایدارگام های بیشتری برداشته شود

معماری پایدار، معماری سنتی، مناطق سردسیر