رحیم رمضانی نژاد - دانشیاردانشگاه گیلان
حسین عیدی - استادیاردانشگاه رازی کرمانشاه
بهمن عسگری - دانشجوی کارشناسی ارشدمدیریت ورزشی دانشگاه تربیت معلم تهران
محمد ریحانی - کارشناس ارشدمدیریت ورزشی دانشگاه گیلان

سرمایه گذاری درفرایند استعدادیابی معمولا باهدف توسعه ورزش نخبه موفقیت بین المللی و تقویت هویت ملی انجام میگیرد به همین دلیل با چندچالش نظری و عملی روبرو است ازجنبه نظری درچالش جدی باهرم های سلسله مراتبی توسعه ورزش درسطح ملی قراردارد که عملا باسیاست توسعه ورزش با رویکرد ازبالا - پایین دنبال میشود ازطرف دیگر عوامل سطح کلان اقتصادی اجتماعی فرهنگی و سیاسی و مبانی سیاست گذار یدولتی و کفایت سازمانهای حرفه ای و تخصصی با امکانات فنی و پیچیده مورد نیاز براین فرایند اثر میگذارند ضمنا پیش فرض توزیع یکسان استعدادهای ورزشی ژنتیک با نقش ترکیب سنی تورم وبیکاری وضعیت جغرافیایی و زیست - بومی کم رنگ شده است با وجود این هنوز تمرکز و توجه بسیارفراوانی برعوامل سطح فردی یا استعدادیابی برای موفقیت فراملی می شود صرف نظر ازتاثیر عوامل سطح کلان برموفقیت ورزشی فرایند استعدادیابی ازچهارمرحله اساسی تشکیل شدها ست که درهرمرحله باید باتعامل مثبت عوامل سطح میانی و فردی مانند ورزشکاران و مربیان به پیش رود درهریک ازازمراحل 1.انتخاب وورود ورزشکار به سیستم ورزش نخبه 2.حفظ و نگهداری 3.رشدوپیشرفت ورزشکار و4.مرحله پس ازقهرمانی کشورهای مختلف تجارب اموزنده ای دارند که با بومی سازی این تجارب میتوان بسیاری ازچالشهای فرایند استعدادیابی درکشور را شفافیت داد درمرحله اول استعدادیابی را باید یک فرایند کاملا علمی و تخصصی سرمایه گذاری استراتژیک و شکیبایی درازمدت درنظر گرفت معمولا این مرحله به 15سال وقت نیاز دارد چالش این مرحله عبور ازمسیر ورزش همگانی و اموزشی است رویکرد ازپایین - بالا که باعدم اطمینان و خطراتلاف منباع بسیارزیادی روبرو است شاید ورزشکاران پس ازسالها حمایت دولت و باشگاه های ملی به خارج ازکشور مهاجرت کنند ولی سرمایه گذاری و تمرکز منابع روی تعدادی ازورزشکاران نخبه شانس موفقیت کوتاه مدتر ا بالامی برد درمرحله دوم حمایتهای سازمانی مانند حمایت نیروی انسانی مربیان کیفی حمایت های فنی و مالی درسطح سازمانی و مدیریت ورزش اهمیت بیشتری پیدا می کند

استعدادیابی /توسعه ورزش /ورزشکارنخبه /موفقیت بین المللی