هما عابدی دهکردی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت صنعتی (دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران)

زمانی نه چندان دور, سازمان ها در محیطی پایدار و با ثبات به سر می برند و پیش بینی وقایع آینده تقریبا برایشان ممکن بود, به طوری که مدیران می توانستند در شرایط مطمئن سازمان را مدیریت و برنامه ریزی کنند. اما به تدریج تغییرات مربوط به علم و فناوری, اقتصاد, فرهنگ و سیاست به سرعت سازمان ها را تحت تاثیر قرار دارد. با شروع دهد 90 میلادی, به دلیل شرایط <<یادگیری>> به دلیل شرایط <<به سرعت متغیر>>محیطی, اکثر سازمان ها برای حفظ و بقای خود تلاش گسترده ای را برای تغیرات عمیق در ساختار و اساس خود آغاز کردند, به طوری که از قالب های غیر پویا خارج و به سمت سازمان های یاد گیرنده متحول شدند. رهبران سازمانی دریافتند که به <<یادگیری>> به عنوان پدیده ای ارزشمند بنگرند و برای موفقیت در ایجاد آینده ای بهتر سازمان را پرورش دهند که به خوبی و به طور اثر بخش و پایدار در پی فراگیری باشند و برای حفظ بقای خود با دگرگونی ها هماهنگ شود. برای سازمان ها ضروری است که فرهنگ سازمانی آن ها از سازمان های یاد گیرنده حمایت کند و کسب, بهبود و انتقال دانش مورد نیاز را تسهیل کند. به دلیل اینکه فرهنگ سازمانی ارتباط عمیقی با ایجاد و توسعه سازمان یاد گیرنده دارد و موجب تشویق کارکنان به استفاده از مکانیسم یادگیری در سازمان می شود. به همین علت در این مقاله سعی شده که به بررسی ارتباط بین این سه مولفه که لازم و ملزوم یکدیگرند و موجب خلق دانش و خلاقیت و نوآوری در بین سازمان ها می شود بپردازد.

سازمان ,فرهنگ سازمانی ,سازمان یادگیرنده ,مدیریت دانش