نادر شریعتمداری - استادیار دانشکده مهندسی عمران دانشگاه علم و صنعت
اورنگ فرزانه - استادیار دانشکده فنی دانشگاه تهران

در مقاله حاضر نشست سطح زمین در اثر حفر تونل در بخشی از مسیر خط 2 متروی تهران و تاثیر احتمالی آن بر سازه‌های مجاور مورد بررسی قرار گرفته است. نشست سطحی یکی از مهمترین پدیده‌های ناشی از حفاری مترو می‌باشد که تقریباً در تمامی پروژه‌های مشابه دنیا مورد توجه کارشناسان قرار گرفته و توصیه های علمی جهت کنترل و محدود نمودن آن با توجه به روش‌های اجرایی مختلف ارائه گردیده است. در این مقاله ضمن بیان بخشی از تئوری های رایج در این مورد نتایج تجربی مربوط به تحقیقات مشابه انجام شده در پروژه‌های متروی چند شهر بزرگ دنیا ارائه شده است. سپس نحوه اندازه گیری نشست زمین در اثر حفر تونل در بخشی از خط شماره (2) متروی تهران و نتایج به دست آمده از این بررسی ها بیان شده است. نتایج بدست آمده نشان میدهد که حداکثر نشست ناشی از حفر تونل مترو در منطقة برداشت 4 میلیمتر بوده که این مقدار کمتر از نشست مجاز می باشد.

نشست سطحی، گودی نشست، ترازیابی، روش اتریشی اصلاح شده