معماری سبز الگویی در جهت معماری پایدار

در حوضه ی معماری،توجه به مخاطرات زیست محیطی و تأثیرات ویرانگر آن بر سلامت و حیات انسان،تأکید برحفظ سلامت فردی و پیوند عمیق با محیط پیرامون ورضایت خاطر انسان از زندگی در ساختمان هایی که امنیت،آسایش و سلامت او را تأمین می نماید سبب شکل گیری معماری پایدار گردید.در معماری پایدار شاهد هستیم که بنا به عنوان بخشی از پیکره ی محیط مجاور وطبیعت پیرامونش نه تنها سبب هدر رفتن انرژی نمی شود،انواع آلودگی های محیطی را ایجاد نمی نماید و برسلامت انسان تأثیر منفی نمی گذارد بلکه با صرفه جویی و مصزف بهینه ی انرژی،برخورداری از مصالح همساز با اقلیم و قرارگرفتن در چرخه ی زیست بوم،در جهت تحقق اهداف توسعه ی پایدار حرکت می کند.هدف این پژوهش شناخت روش هایی برای دستیابی به معماری پایدار است که امروزه به فراموشی سپرده شده وجامعه دچار معضلاتی ناگوار گشته است چه نیکوست که با شناخت اصول ومفاهیم معماری پایدار واستفاده بهینه از این اصول برای رسیدن به خانه پایدار کوشت باشیم.در این مقاله سعی شده است میزان انطباق الگوهای مورد استفاده در معماری خانه های سبز بااصول معماری پایدار را بررسی نماید.برای بدست آوردن نتایج مطلوب،از شیوه های مطالعاتی،تحقیق کتابخانه ای اعم از کتاب،رساله،مقالات وسایت ها استفاده شده است.درپایان می توان نتیجه گرفت که ساختمان پایدار علاوه بر،برآوردن نیازهای جسمی انسان ها،نیازهای روحی آنها را نیز مرتفع می سازد و درواقع نظام هایی هستند که توسعه پایدار را در سطح جامعه براساس سلامت بشر،بهره وری ورفاه،بیان می کنند.

Keywords:

پایداری , معماری پایدار , طراحی پایدار , اصول پایداری , معماری سبز