ثریا رمضانی علی اکبری - کارشناس معماری
فائزه طاهری سرمد - عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلام آباد غرب،کرمانشاه،ایران

در عصر حاضر،منابع انسانی و سرمایه های فرهنگی،اجتماعی ارزشمندترین سرمایه هرکشوری محسوب می شوند و بالندگی و رشت به توانمندی شایستگی سرمایه های انسانی بویژه،به جوانان آنان وابسته است.اهمیت مدرسه در مکتب انسان ساز اسلام،از جایگاه ومرتبه بالایی برخوردار است،زیرا در آرمان های بلند این مکتب،انسان عصاره خلقت است وتمام امکانات پیدا وپنهان هستی در تسخیر او هستند تا او بتواند مسیر عبودیت الهی را با علم وآگاهی طی نماید.بنابراین توجه به عرصه آموزش وپرورش زیر بنای ساخت جامعه ای سالم است.از اینرو امروزه معماری فضاهای آموزشی موضوع مورد بحث ومجادله در بسیاری از کشورها می باشد.وآنچه امروز آنان را بیش از هرزمانی بصورت پدیده ای پیچیده در می آورد،تعدد عوامل سازنده و روابط نامحدود میان آنها و درعین حال کلیت آنهاست،بخشی از این عوامل مربوط به شرایط محیطی بویژه در سن8تا12به شدت بر میزان یادگیری وتفکر کودکان تأثیرگذار است.بی شک مشارکت کودکان در فرآیند ساخت وساز،در طراحی فضاهای ایده ال کودکان و بررسی مکان های مورد علاقه آنان تأثیر بسزایی دارد،زیرا هنگامی که کودکان این تجربه را داشته باشند که مدرسه واقعا براساس نیازهایی در ذهن دارند طراحی شده،آنها به آن توجه می کنند و در آن برخورد ورفتار محترمانه تری وهمچنین تمایل بیشتری برای مشارکت در کارهای کلاسی از خود بروز می دهد.درواقع به نحوی یک معماری کودک محور در ساختار معماری اصلی تنیده می شود.در این مقاله بروشی کیفی-توصیفی پس از بررسی اثرات سازماندهی فضا بر روی یادگیری به شرح محیط آموزشی سالم می پردازیم،که بدون تردید تأثیر بسزایی در طراحی معماری فضاهای آموزشی خواهد داشت.

فضایهای آموزشی،کودکان،طراحی معماری