طبفه بندی میزان بهره مندی شهرستان های استان کرمان بااستفاده از مدل موریس وتکنیک GIS

مسأله استفاده از روش های کمی-کیفی وبهره گیری از داده هایی باخصوصیات کیفی درسال 1990،کارشناسان سازمان ملل را برآن داشت تابا ترکیب پارامترهای مختلفی که در امر توسعه یافتگی نقش دارند،توسعه یافتگی وجایگاه مناطق مختلف را در این امر بهتر نشان داده ومیزان توسعه ومحرومیت را بهتر نمایان سازند.این تحقیق برآن است تا بااستفاده از پارامترهای کالبدی-اجتماعی واقتصادی مختلف و بااستفاده از مدل کاربردی موریس ونرم افزارهای کامپیوتری (SPSS,EXCEL,GIS)،اولا جنبه های اساسی توسعه را در شهرستان های استان کرمان مطالعه کتد واین شهرستان ها را ازلحاظ توسعه،طبقه بندی نماید.همچنین میزان محرومیت وبرخورداری شهرستان های استان کرمان را ارزیابی کرده و باارائه یک طبقه بندی وتحلیل رتبه ای،میزان فاصله شهرستان های مختلف استان کرمان را روی نقشه نشان دهد وبرخی از ویژگی های عمومی آن را مشخص سازد.از آنجا که شاخص D.I می تواند نقاط ضعف وقوت شهرستان های مختلف را ازلحاظ توسعه یافتگی ویا محرومیت در پارامترهای مورد مطالعه نشان دهد،بسیار مفید وقابل استفاده بوده ومبنای مناسبی برای کاهش اختلافات وتفاوت های توسعه دربین این منطقه محسوب گردد.ازطرف دیگر این تحقیق درپی روشن ساختن اختلاف فاصله توسعه یافته ترین ومحروم ترین شهرستان دراستان کرمان براساس مجموع پارامترها وشاخص های بکار گرفته شده برای توسعه می باشد.نتایج حاصله ازاین تحقیق به خوبی نشان می دهد که علی رغم اختلاف فاحش میزان توسعه یافتگی دربین شهرستان های استان کرمان،درصد شهرستان های محروم وبسیار محروم بیش از شهرستان های توسعه یافته وبسیار توسعه یافته می باشد که این امر می تواند نتیجه عدم تعادل توزیع خدمات وامکانات ونابسامانی فضایی در این استان باشد.

Keywords:

توسعه یافتگی , محرومیت , مدل موریس , شهرستان های استان کرمان , GIS