برنامه ریزی برای بازار قدیمی سرپوشیده رفسنجان باتوجه به معیار بهبود تعاملات اجتماعی

یکی از وظایف عمده طراحی دریک محدوده،برنامه ریزی کالبدی واز پیش اندیشیده شده برای آن محدوده وبافت است،که سلامت شهر را میسر می سازد ورفاه وآسایش شهروندان را تأمین می کند.امروزه به ویژه در کشورهای درحال توسعه وبخصوص در کشورمان وجود بافت های فرسوده درمناطق شهری یکی از عمده ترین چالش های طراحی محسوب می گردد،که با رویارویی باآن ازطریق راه های شهرسازانه باتکیه براصول علمی برنامه ریزی وطراحی شهری ودر نهایت باتصمیم گیری های معمارانه می توان بستری از شهر را ایجاد کرد که تعاملات اجتماعی درآن بهبود یابند،بدین سبب این مقاله باارزیابی کاربری ها دروضع موجود محدوده ی بافت بازار سرپوشیده رفسنجان با معیار قراردادن تعاملات اجتماعی سعی کرده،تامحدوده ی مورد نظر را بسنجد وتصمیم گیری درمورد وضعیت کاربری ها وهرگونه دخالت وتغییر درکمیت وکیفیت آنها را منوط به افزایش تعاملات اجتماعی درآنده منطقه مورد بررسی قرار دهد،واین موضوعی است که در مراحل مختلف فرآیند پژوهشی و درارتباط بامسائل گوناگون بابررسی در ماتریس های چهارگانه(سازگاری،مطلوبیت،ظرفیت ووابستگی)مورد مطالعه قرار گرفته است ودر نهایت باارائه ی راهکاهایی جهت احیاء بافت بازار سرپوشیده به برنامه ریزی کالبدی پرداخته شده است.

Keywords:

ماتریس سازگاری , ماتریس مطلوبیتظفماتریس ظرفیت , ماتریس وابستگی , تعاملات اجتماعی