سطوح بازشوها با رویکرد کاهش اتلاف انرژی ضلع شمالی خانه های سنتی اصفهان

از متأخرترین مباحث مطرح در معماری،پایداری وطراحی مطابق بامحیط است.پایداری محیطی حاصل نمی آید،مگر با هدایت فعالیت های بشری به گونه ای که منابع طبیعی برای آیندگان حفظ شود.پایداری محیطی بیشتر برکاهش اتلاف انرژی درمحیط،کاهش تولید عوامل مضر برای سلامت انسان واستفاده از منابع تجدیدپذیر تأکید دارد.درعین حال پایداری درزمینه معماری باید به سمت تدوین ضوابطی پیش رود که برمصرف حداقل انرژی،استفاده از مصالح تجدیدپذیر،حفظ وتجدید انرژی بدون تولید آلودگی تأکید کند دراین مقاله سعی شده است که بابررسی جایگاه ومحاسبه نسبت سطح پنجره ها به سطح دیوار درضلع آفتابگیرخانه های سنتی اصفهان،به یک رابطه علی در زمینه کنترل مصرف انرژی دست یابیم تا بتوان به عنوان یک راهکار مؤثر در معماری مدرن امروز درجهت پایداری هرچه تمامتر در بهینه سازی انرژی بکار بریم.بدین ترتیب،با مروری بر مطالعات صورت گرفته در ارتباط باموضوع وارزیابی مبحث بهینه سازی انرژی واثررات آن وتوجه به اقلیم شهر اصفهان،بااستفاده از روش علی-مقایسه ای 15نمونه از خانه های سنتی شهر اصفهان انتخاب و درصد سطح پنجره ها به مساحت دیوار وتأثیر آن درزمینه کنترل مصرف انرژی مورد ارزیابی قرار می گیرد.نتایج حاکی از آن است که میزان سطح بازشو درجداره آفتابگیر خانه های سنتی اصفهان 30تا60درصد است.براین اساس می توان دریافت که بهره جویی از انرژی تجدیدپذیر همچون نور خورشید در ساختمان های سنتی اصفهان نسبت به ساختمان های مدرن بیشتر بوده وبااصول معماری پایدار مطابق هستند.

Keywords:

خانه های اصفهان , معماری پایدار , معماری سنتی , سطح بازشو , اتلاف حرارت