بهزاد عابدینی - دانشجوی کارشناسی ارشد عمران-مهندسی ومدیریت ساخت، دانشگاه صنعتی امیرکبیر (پلی تکنیک تهران)
اقبال شاکری - عضو هیئت علمی دانشکده عمران ومحیط زیست، دانشگاه صنعتی امیرکبیر (پلی کلینیک تهران)

اکثر پروژه های عمرانی در ایران با نظام سه عاملی،کارفرما،مهندس مشاور وپیمانکار اجراء می شود.دراین ساختار وظیفه هماهنگی ومدیریت با کارفرما می باشد.باتوجه به اینکه کارفرمای اصلی در اکثر پروژه ها دولت می باشد وتعدد زیاد پروژه ها این وظیفه به خوبی انجام نمی شود.به همین علت بیشتر اوقات پروژه ها باتأخیر در زمان وافزایش هزینه ها مواجه است.برای برطرف کردن این مشکل نظام چهار عاملی که مدیریت طرح به عنوان عامل چهارم به سه عامل دیگر افزوده شده در سال 1378 از طرف سازمان مدیریت وبرنامه ریزی پیشنهاد شد.دراین نظام وظایف کارفرما درقالب قراردادی به یک شرکت تخصصی مدیریتی محول می شود.این شرکت باتوان مدیریتی بالا سعی در انجام پروژه بر طبق اصول مدیریت علمی می نماید.این مقاله ضمن معرفی اجمالی روش های ارجاع کار به پیمانکار،سعی در بررسی جایگاه واقعی مدیریت طرح در نظام ساخت وساز ایران ونقش مدیریت طرح در حفظ منابع وسرمایه های کشور در جهت توسعه پایدار دشته است.

مدیریت طرح،ساخت وساز،نظام فنی واجرایی کشور،توسعه پایدار