آرزو مومنیان - عضو هیئت علمی گروه طراحی شهری،دانشکده هنر ومعماری،دانشگاه زابل،ایران
حسن دلاکه - دانش آموخته مهندسی شهرساز،دانشگاه زابل،ایران
میثم ذکاوت - عضو هیئت علمی گروه معماری،دانشکده هنر ومعماری،دانشگاه زابل،ایران

ساختمان ها وکلیه فضاها وبافت های تاریخی،ارائه کننده هویت تاریخ وفرهنگ شهرها هستند.تحولات سریع وناگهانی وگسترش وتوسعه شهر سبب ایجاد نوعی عدم تعادل وتناسب میان بافت جدید وقدیم شهر وتضعیف وگسیختگی تدریجی ارتباط بین این دو بافت شده است.بالا رفتن سطح مطلوب زندگی متأثر از واقعیت های زندگی مدرن امروزی باعث از دست رفتن رونق بافت های تاریخی وتبدیل شدن آنها به مکان هایی ناامن و نامطلوب و عاری از کیفیت های مناسب برای زندگی شهری امروزی شده است.نوشتار حاضر بر پایه مطالعه وتحلیل اسنادی ونمونه های موردی داخلی وخارجی در پی آن است که به ارائه راهکارهایی برای بهبود فرایند بهسازی و بازآفرینی بافت های تاریخی وپیوند آنها به جوامع امروزی وتبیین نقش منظر شهری در این فرایند بپردازد.در این نوشتار ابتدا به بررسی مفاهیم وتعاریف پرداخته می شود.سپس با بررسی نمونه های موردی مجموعه ای از اقدامات مؤثر در بازآفرینی بافت های تاریخی در قالب جداول تحلیلی قرار می گیرد و درنهایت،اهمیت توجه به منظر شهری در بازآفرینی بافت های تاریخی آشکار می گردد که سبب حفظ سرمایه اجتماعی،انسجام اجتماعی،توچه به نیازهای متنوع ومتعدد ساکنین در حال وآینده،فراهم آوردن شرایط زندگی سالم،ایجاد عدالت اجتماعی وتعهد واحساس مسئولیت در افراد می باشد را بعنوان راه حلی در برخورد با این بافت ها مطرح نمود.چرا که اگر مردم محیطی را متعلق به خود بدانند،در نگهداری آن کوشاتر خواهند بود.

منظر شهری،بافت تاریخی،بازآفرینی