بررسی شاخصه های تأثیرگذار اجزای سازنده منظر شهری بر ادراکات کاربران (نمونه موردی: نماهای بناهای میدان امام خمینی تهران و خیابان های منتهی به آن)

با نظر بر اینکه بخش عمده درک ما از محیط اطرافمان درک بصری است، مناظر شهری در برقراری ارتباط و تعامل با شهروندان، نقشی مهم ایفا می کنند. نماهای بناهای شهری به عنوان بخشی از مناظر شهرها به شمار می روند و این عناصر به عنوان پوشش خارجی بناها، اولین بخشی از بنا هستند که با گذر از معابر و برخورد با ساختمان ها به چشم می آیند، در نتیجه ارتباط بصری تنگاتنگی با شهروندان برقرار می کنند. همچنین این عناصر تشکیل دهنده منظر شهری الگوهای رفتاری و واکنش های روحی مردم را تحت تأثیر قرار می دهند. در طی تغییرات رخ داده در دوران گوناگون نماها درگریر چالش هایی اساسی شده اند، این چالش ها منجر به شکل گیری نابسامانی هایی در مناظر شهری گردیده است. با فرض بر اینکه این نابسامانی ها تأثیراتی منفی بر ادراکات و رفتارهای کاربران خواهد داشت، این پژوهش در پی پاسخگویی به این سوال است که ساختارهای مناسب در طراحی اجزای نماهای بناهای شهری در جهت ایجاد تأثیراتی مثبت بر ادراکات کاربران کدامند؟ در این راستا این پژوهش با تکیه بر علم روانشناسی محیطی به دنبال معیارهایی با تأثیراتی مثبت بر ادراکات شهروندان است. همچنین با توجه به فرآیند تعاملی بین ویژگی اجزای تشکیل دهنده مناظر شهرها و ادراکات شهروندان، طراحان به درک بهتری از روابط متقابل بین انسانها و سیما و منظر شهرها خواهند رسید. این پژوهش در مرحله نخست با مطالعات اسنادی و کتابخانه ای به انتخاب نمونه موردی میدان امام خمینی و خیابان های منتهی به آن و گزینش بناهایی با جداره های ارزشمند ساخته شده در ادوار گوناگون پرداخته است و در مرحله بعد در راستای یافتن معیارهایی در طراحی نماهای شهری بعنوان بخشی از منظر شهری، گام برداشته است. این پژوهش از طریق روش پیمایشی و با تهیه پرسشنامه و مطالعات میدانی به تحلیل و بررسی داده ها برای رسیدن به نتیجه مطلوب اقدام نموده است.

Keywords:

درک بصری , سیما و منظر شهر , نما , ادراکات و رفتار شهروندان