تبیین وضعیت پایداری محله نارمک بر مبنای شاخص های توسعه پایدار شهری

توسعه بی رویه شهرها که همزمان با انقلاب صنعتی شروع شده، زندگی در شهر را با مسائل تازه ای روبرو ساخته است که کاملاً متضاد با توسعه پایدار شهری می باشد. اصطلاح توسعه پایدار و توسعه پایدار محله ای، در حال حاضر بعنوان پارادایم غالب در الگوهای برنامه ریزی اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی مطرح می شود. ابعاد اجتماعی پایداری، با مفاهیمی چون مشارکت، رفاه، تعلق خاطر، هویت، امنیت، عدالت و مدیریت و برنامه ریزی خرد مقیاس همراه است که در واقع جوهره شکل گیری و بقاء محلات شهری به حساب می آیند. هدف پژوهش حاضر، سنجش وضعیت پایداری شاخص های پایداری در محله نارمک شهر تهران می باشد. پژوهش حاضر به لحاظ ماهیت، از نوع تحقیقات بنیادی و به لحاظ روش انجام از نوع توصیفی - تحلیلی است. داده های میدانی در محیط نرم افزاری SPSS و در قالب آزمون آماری T تک نمونه ای مورد تحلیل واقع شده و نتایجی به شرح زیر حاصل شده است: محله نارمک به لحاظ پایداری محله ای در حالت کلی (مجموع چهار بعد) در مرز پایداری قرار دارد. از نظر ابعاد پایداری محله در بعد اقتصادی و زیست محیطی در مرز پایداری و از لحاظ کالبدی پایدار شناخته شده است و در بعد فرهنگی - اجتماعی ناپایدار شناخته شده است.

Keywords:

مدیریت محله محور , مشارکت , توسعه پایدار , محله نارمک