رسول دژبان - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرند
بهمن هادیلی - دانشیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرند

پارک ها و فضاهای سبز به عنوان یکی از شاخص های توسعه پایدار شهری و معماری جهت شناخت شهر سالم یاد می شود. کمبود این کاربری ها در شهر تبریز به شدت احساس می شود. لذا این تحقیق جهت بررسی وضعیت موجود پارک های شهر تبریز و تحلیل نحوه دسترسی به آنها و همچنین تعیین مکان های بهینه جهت ایجاد مکان های گذران اوقات فراغت، پارک ها و فضاهای سبز انجام یافته است. در پژوهش حاضر منطقه 3 شهرداری تبریز به عنوان محدوده مورد مطالعه انتخاب شده است. توزیع فضایی و پراکندگی پارک های شهری منطقه 3 شهرداری تبریزی نشان دهنده تعداد کم این نوع پارک های و توزیع ناعادلانه آن در سطح شهر می باشد به صورتی است که در قسمت هایی از نزدیک به مرکز شهر کمترین پوشش وجود دارد در حالی که در حاشیه جنوبی شهر پارک های بیشتری موجود است. از این رو لزوم برنامه ریزی صحیح برای حل مشکلات کنونی فضای سبز این شهر به شدت احساس می شود. جهت تخمین فضاهای مناسب جهت افزایش سرانه فضای سبز و پارک ها و مکانیابی فضاهای پارک در محدوده مورد مطالعه از 7 فاکتور استفاده شد و همزمان لایه سازگاری کاربری پارک با سایر کاربری ها و تراکم جمعیت محدوده نیز تحلیل گردید. در نهایت هر یک از فاکتورها و لایه های استخراج شده با استفاده از روش Weighted overlay وزن گذاری شده و لایه نهایی جهت مکان های بهینه پارک ها در محدوده مورد مطالعه استخراج شده است.

ارزیابی فضایی، پارک های شهری، تبریز، منطقه 3 شهرداری