تحلیل پایداری در طراحی منظر شهری پارک (نمونه موردی: پارک لاله ی سبزوار)

کاربری فضای سبز یکی از کاربریهای بسیار مهم در برنامه ریزی شهری و شهرسازی محسوب می شود بدلیل نقش بسیار مهم کاربری فضای سبز در ایجاد شرایط اکولوژیکی سالم در شهرها و تأثیر این کاربری در گذران اوقات فراغت و اثرات اجتماعی برای شهروندان، اختصاص فضای سبز مناسب برای شهرها یکی از محوری ترین برنامه های مدنظر شهرسازان و برنامه ریزان شهری است. امروزه مفهوم شهرها بدون وجود فضای سبز مؤثر در اشکال گوناگون آن قابل مقایسه نیست. شهرها بعنوان کانون های تمرکز فعالیت و زندگی انسان ها برای اینکه بتوانند پایداری خود را تنظیم کنند چاره ای جز پذیرش ساختار و کارکردی متأثر از سیستم های طبیعی ندارند. دراین میان فضاهای سبز شهری بعنوان جزء ضروری و لاینفک پیکره یگانه شهرها در متابولیسم آنها نقش اساسی را دارا می باشد که کمبود آنها می توانند اختلالات جدی در حیات شهرها بوجود آورد. در واقع ایجاد فضای سبزمطلوب راه حلی برای بسیاری از مشکلات حاد شهری است که علاوه بر ارتقای کیفیت منظر شهر در مقولات زیبایی شناسی و ادراک هویت مؤثر می باشدکه می تواند از تخریب اقتصادی و فیزیکی افت کیفیت زندگی، آلودگی، تراکم و کوچ طبقه متوسط از مرکز شهر پیشگیری کند و سرزندگی را به مناطق مرکزی شهر و پیرامون آن آورده و مردم را تشویق به حضور داوطلبانه می نماید. شهر سبزوار نیز بعنوان یک شهر میانی و واقع شدن در اقلیم گرم و خشک همواره نیاز دو چندان به فضای سبز در آن حس می شود. بدون شک فضای سبزی پایدار و مؤثر می تواند نقش مهم و مفیدی در کم کردن مشکلات اکولوژیکی و اجتماعی این شهر ایفا کند.یکی از بزرگترین پارک های شهری سبزوار پارک لاله است که با مساحت 65397 مترمربع در شرق این شهر واقع شده است. این مقاله در پی آن است تا بابررسی پایداری طراحی پارک بعنوان یک منظر شهری در صدد شناسایی و سپس پیشنهادات لازم جهت رفع مشکلات آن در راستای رسیدن به طراحی پایدار گام بردارد.

Keywords:

برنامه ریزی شهری , فضای سبز , پارک شهری , منظر شهری