ساناز حائری - کارشناسی ارشد معماری، عضو هیئت علمی دانشکده هنر و معماری دانشگاه شیراز
مهشاد مشکسار - کارشناسی ارشد معماری، مدرس موسسه غیرانتفاعی آپادانا شیراز

امروزه جهان میل به نگاهی نو به آینده دارد. آینده ای که عاری ازهرگونه آلودگی های زیست محیطی و دارای هوای پاک باشد. از آنجا که گسترش شهر و شهرنشینی پیامدهای زیستی بسیاری را به دنبال خود داشته است کشورهای جهان با تشکیل کنفرانس ها و پروتکلهای فراوان به دنبال ایجاد استراتژی های جدید توسعه پایدار شهری هستند تا ادامه حیات شهرها و در واقع حیات بر روی کره زمین در آینده امکان پذیر باشداز این رو دولت ها، توجه ویژه و بودجه های کلانی را به امر تحقیق وتوسعه در حوزه های مختلف پایداری به ویژه استفاده از انرژی های تجدیدپذیر مبذول کردند. به طوری که حتی در سطح گسترده به طراحی ایده هایی برای ساختن شهرهایی کاملا پایدار و استفاده 100 درصدی از انرژی های پاک در آن پرداختند و در واقع بنای شهرهای آینده را بر ساختاری متفاوت از گذشته و با اهمیت به کاربرد انرژی های سبز بنیان نهادند. آنچه ما در این مقاله به آن میپردازیم بررسی این رویکرد با تجزیه و تحلیل نمونه موردی شهر مصدر (در امارات متحده عربی)، شهر عاری ازکربن می باشد تا به این سؤالات پاسخ گوید: آیا می توان انرژی مصرفی شهرها را از منابع تجدیدپذیر تأمین نمود؟ آیا می توان رویکرد گسترش شهرها را به سمت شهرهای پایدار هدایت کرد؟

توسعه پایدار، انرژی های تجدیدپذیر، شهر آینده، شهر مصدر، عوامل زیست محیطی