مریم محمدی - دکترای شهرسازی، دانشگاه علم و صنعت ایران
امیرحسین خلوصی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه علم و صنعت ایران

کلان شهر تهران با جمعیتی بالغ بر 10 میلیون نفر دارای یک سیستم حمل و نقل ناقص می باشد. یکی از راه حل های فائق آمدن بر این مشکل عظیم، ایجاد شبکه ی حمل و نقل ریلی زیرزمینی شهری (مترو) است. ایستگاه های مترو در سطح شهر تهران همزمان با ایجاد دسترسی ارزان، آسان و سریع به سایر نقاط، در محل ایستگاه، مسائل بسیار زیادی را ایجاد می کنند و پایداری محلات را تحت تأثیر قرار می دهد. بنابراین هدف این مقاله، بررسی تأثیر احداث ایستگاه های مترو بر محلات مسکونی است تا راه حل های عملیاتی مشخصی را بتوان برای مواجهه با این مشکلات ارائه داد. به این منظور در قالب بهره گیری از یک روش کیفی و کمی عوامل مؤثر شناسایی شده است. به عبارتی پس از تدوین چارچوب مفهومی پژوهش مبتنی بر شیوه ی تحلیل محتوا، پرسشنامه ای تنظیم و درمحدوده ی اطراف ایستگاه مترو شریف توزیع شده، حجم نمونه 160 پرسشنامه بوده است. نتایج نشان داد که احداث ایستگاه مترو علی رغم تأثیرات مثبت بر پایداری محلات، واجد تأثیرات منفی در ابعاد مختلف اجتماعی و ترافیکی بر محلات است.

توسعه مبنی بر حمل و نقل همگانی، محله، مترو، تأثیرات اجتماعی، تأثیرات ترافیکی، تأثیرات کالبدی