ارزیابی توسعه پایدار شهر از نظر برخورداری از سرانه کاربری های شهری (مطالعه موردی: منطقه یک تهران)

رویکرد حاکم بر پژوهش حاضر از نوع توصیفی - تحلیلی است و هدف آن سنجش سطح برخورداری نواحی ده گانه منطقه یک شهرداری تهران از نظر برخورداری از سرانه های کاربری شهری است. به منظور ارزیابی پایداری شهری در منطقه یک شهر تهران، با استفاده از الگوی تحلیل مکانی تاکسونومی عددی، در جهت پاسخ گویی به اهداف تحقیق اقدام شده است. جامعه آماری تحقیق شامل نواحی ده گانه منطقه یک شهر تهران است و داده های مورد بررسی که بیانگر ویژگی عملیاتی بودن شاخص های مختلف سرانه کاربری های شهری است از شهرداری منطقه یک تهران گردآوری شده اند. به منظور انجام محاسبات پژوهش، ابتدا داده ها وارد محیط Excel شده و محاسبات تاکسونومی عددی به منظور تعیین سطح پایداری نواحی ده گانه از سرانه کاربری های شهری در محیط Excel انجام شده است و در نهایت با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی نقشه توزیع فضایی سرانه کاربری ها در بین نواحی ده گانه ترسیم شده است. نتایج حاصل از پژوهش بیانگر این است که نواحی ده گانه منطقه یک شهر تهران از نظر برخورداری از سرانه کاربری های شهری اختلاف فاحشی را نشان نمی دهند و پایداری نواحی ده گانه به نسبت برخورداری از سرانه کاربری های شهری به شکلی است که در مجموع یک ناحیه در حالت پایدار، سه ناحیه نیمه پایدار و شش ناحیه در وضعیتی نیمه پایدار قرار دارند و یافته های پژوهش نشان می دهد که منطقه یک شهر تهران در حالت نیمه پایدار توسعه شهری قرار دارد.

Keywords:

سرانه کاربری , توسعه پایدار , تاکسونومی عددی , کاربری زمین , تهران