آرش عثمانی - دانشجوی کارشناسی ارشد تکنولوژی معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر اسلامی تبریز
یاسر شهبازی - استادیار سازه های هوشمند و تکنولوژی معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر اسلامی تبریز
محمدرضا متینی - استادیار معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه تهران

تعیین فرم های معماری و همچنین عملکرد سازه ای آنها با الهام از سیستم های طبیعی، یکی از مبانی تحقیقات جامعه ی علمی بوده، که از آن تحت عنوان بیوممتیک یاد می شود. دراین راستا، از فرم های ساختاری پوست می توان بعنوان الگوهای پیشنهادی فرم و یا عملکرد پوسته های ساختمانی استفاده نمود. یکی از فرم های ساختاری پوست، الگوی ورونئی می باشد که در آن سطح پوست عمدتاً از واحدهای نامنظم چهار، پنج و یا شش وجهی تشکیل شده است. یکی از راه های کاهش گرمای بدن از طریق فعالیت های پوست می باشد. برای این منظور، پوست با استفاده از مکانیزم های مختلفی همچون انتقال خون در رگ های سطحی و تعرق در کاهش حرارت بدن انسان نقش مؤثری را ایفا می کند. در هنگام تنفس پوست، آب اضافی با استفاده از خاصیت تراوایی از ضخامت لایه های متشکله خارج می گردد. در پوسته های چند لایه ی ساختمانی می توان با تعبیه ی مفاصل بین مدول های لایه ها و ایجاد بازشدگی های لازم، مکانیزم تنفس را به جای استفاده از خاصیت تراوایی ایجاد نمود. در این حالت، مدول ها از یکدیگر فاصله گرفته و بازشدگی مورد نیاز جهت خروج حرات و آب اضافی ایجاد می شود. دراین مقاله، ساختار یک پوسته ی ساختمانی براساس الگوی ورونئی با مدول های 6 وجهی مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. در ادامه، با ایجاد بازشدگی هایی در مدول ها و با انجام آنالیزهای حساسیت، بیشینه بازشدگی در پوسته ی ساختمانی بر مبنای اندازه های مختلف مدول های شش وجهی موردنظر بررسی شده است.

پوسته های ساختمانی، الگوی ورونئی پوست، بیومیمتیک، آنالیز حساسیت