درخشنده اکبری طزرجانی - دانشجوی کارشناسی ارشد طراحی شهری، دانشگاه علم و صنعت ایران

توسعه روزافزون شهرنشینی در دنیای معاصر به همراه گسترش شهرهای بزرگ، ضرورت توجه به راهکارهای توسعه پایدار شهری را اجتناب ناپذیر می نماید. دراین میان فضاهای شهری اعم از فضاهای فرهنگی، مراکز تفریحی و خرید، آثار معماری مدرن و آثار تاریخی و حتی پیاده روها از امکانات توسعه پایدار شهری هستند. پیاده راهواری یکی از این رهیافت ها بوده که می تواند در صورت تفکر و برنامه ریزی صحیح به توسعه پایدار شهرها کمک نماید. مردم علاقه مندند با پرسه زنی در فضای شهری زندگی امروز شهرها را در تعامل با شهروندان تجربه کنند. پرسه زنی سبب حضورپذیری، سرزندگی، ارتقای کیفی فضا و تعاملات اجتماعی می شود. این امر نیازمند بستری در راستای تحقق پذیری پیاده مداری می باشند. پیاده راه ها از جمله این فضاها هستند که این بستر را فراهم می آورند. در این مقاله سعی شده تا با معرفی مفهوم پیاده راه و پیاده راهواری به بیان برخی از الزامات این فضاها بپردازد. در واقع هدف اصلی این مقاله بیان راهکارها در طراحی یک پیاده راه در راستای فعال نمودن فضاهای شهری و تأثیر متقابل آن با توسعه پایدار است. این مقاله از نوع تاریخی می باشد که مهمترین هدف آن تبیین جایگاه پیاده مداری در پایداری شهری در راستای تحقق پذیری این الگو می باشد.

پیاده راه، پیاده راهواری، توسعه پایدار شهری