آرش امین - کارشناسی ارشد معماری منظر، دانشگاه تربیت مدرس تهران
امیرحسن کلینی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه علوم و تحقیقات ساوه

استفاده از انرژی های تجدیدپذیر و صرفه جویی در مصرف سوخت های فسیلی از جمله مسائل مهم در دنیای کنونی می باشد. طبق برآوردها میزان ظرفیت بالقوه مجموع انرژی خورشیدی که می توان در زمین مورد بهره برداری قرار داد، تقریباً 1000 برابر مصرف کنونی انرژی در جهان است. از سوی دیگر در ایران و دیگر کشورهای جهان، میزان مصرف انرژی مصرفی در ایران حدود چاربرابر میانگین مصرف جهانی می باشد، که این مسئله بسیار حائز اهمیت است. از این رو باید از راه های نوین و کارآمدی جهت بهره وری از انرژی خورشید استفاده کرد. از کارکردهای مختلف این انرژی می توان جهت صرفه جویی در مصرف انرژی تأمین گرمایش و تأمین برق مصرفی اشاره نمود. گردآورهای خورشیدی و سامانه های فوتوولتاتیک پرکارترین سامانه هایی هستند که در ساختمان برای بهره گیری مستقیم و غیرمستقیم از انرژی تابشی خورشیدی حرارت و تولید الکتریسیته بکار گرفته می شوند. در سامانه های ترکیبی خورشیدی، گرمای حاصل از انرژی خورشیدی برای تأمین آب گرم مصرفی و گرمایش ساختمان و در سلول های فوتوولتاتیک جهت تولید برق استفاده می کنند. یکی از مسائلی که برای استفاده بهینه از این سامانه های مهم است اتخاذ زاویه شیب مناسب رو به جنوب است (در نیمه شمالی) که حداکثر تابش خورشید را جذب می نماید. بنابراین آنچه این مقاله در پی آن است بررسی سامانه های مختلف جهت استفاده از انرژی خورشیدی برای شهر تهران با استفاده از یک الگوی شخصی و بحث پیرامون آن است. به این منظور تابش در یافتن گردآور تخت با زاویه های گوناگون بررسی شده و نتایج جهت انتخاب زاویه بهینه برای سامانه ترکیب خورشیدی مقایسه و بررسی می شود. این نتایج با حالتی که گردآوری نمای جنوبی ساختمان نصب می شود مقایسه و مزایای آن ذکر می شود. روش تحقیق در مقاله حاضر بیشتر روش تحلیل و توصیفی بوده و اطلاعات آن به شیوه کتابخانه ای و استفاده از منابع و اطلاعات موجود در کتب و مقالات مرتبط و بررسی کاربردی سامانه های خورشیدی می باشد.

گردآوری خورشیدی، شب بهینه، سلول های خورشیدی، نمای جنوبی