اثر اسپرمین و اسپرمیدین بر عمر ماندگاری و کیفیت میوه توت فرنگی رقم کاماروسا

امروزه به دلیل اثرات مضر مواد شیمیایی بر سلامت انسان و محیط زیست استفاده از این مواد با محدودیتهایی روبرو است. از این رو یافتن مواد سالم برای استفاده در تکنولوژی پس ازبرداشت میوه ها و سبزیها ضروری می باشد. توت فرنگی از میوه های با اهمیت است که دارای مقادیرقابل توجهی ویتامین ث و ترکیبات فنولی می باشد و در بدن انسان نقش آنتی اکسیدانی دارد . توت فرنگی دارای عمر انباری کمی بوده و نمی توان آن را برای مدت زمان طولانی نگهداریکرد. از این رو این تحقیق به منظور یافتن تیماری جهت افزایش عمر ماندگاری آن انجام گرفت. در این تحقیق تأثیر غلظت های مختلف اسپرمیدین و اسپرمین شامل صفر،0/5و1و2و4 میلی مولار رابرعمرپس ازبرداشت میوه توت فرنگی رقم کاماروسا بررسی شد. میوه ها در محل ولهای مورد نظر به مدت 5 دقیقه غوطه ور شده و و پس از خشک شدن به سردخانه با دمای 5 درجه منتقل شدند. در روزهای اول، چهارم، هشتم ودوازدهم پس از شروع انبارداری، سفتی بافت، مواد جامد محلول، اسیدیته قابل نیتراسیون pHآب میوه،کیفیت میوه و عمر انبارمانی اندازه گیری شد. استفاده از اسپرمیدین به طور معنی داری باعث افزایش عمر انباری و سایر صفات میوه توت فرنگی شد، به طوریکه میوه های شاهد 7 روز عمر انباری داشتند، درحالیکهمیوه های غوطه ور شده در محلول 2 میلی مولاراسپرمیدین، تا روز چهاردهم هنوز قابل عرضه به بازار بودند. استفاده از اسپرمیدین به طور معنی داری باعث حفظ سایر صفات کیفی میوه گردید. همچنین استفاده ازاسپرمیدین 2 میلی مولار به طور معنی داری از نرم شدن میوه طی انبارداری جلوگیری نمود و باعث حفظ سفتی بافت میوه ها شد. کمترین کیفیت میوه در تیمار شاهد بود به تدریج با افزایش غلظت پلی آمین تا 2میلی مولار کیفیت و عمر افزایش یافت و با افزایش بیشتر به 4 میلی مولار کاهش مشاهده گردید. در مقایسه بین پلی آمین های مورد آزمایش اسپرمین نتایج ضعی فتری از خود نشان داد.

Keywords:

توت فرنگی , اسپرمیدین , اسپرمین , عمر پس از برداشت