دانیال فرجی - کارشناس مهندسی راه آهن، دانشگاه علم و صنعت
سیدحامد حسینی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی مکانیک، دانشگاه شریف
امین اوحدی اصفهانی - استادیار دانشکده مهندسی راه آهن، دانشگاه علم و صنعت

در این مقاله به تحلیل برخورد سازه ایِ المان جاذب انرژی مـورد اسـتفاده در قطارهای سریع السیر پرداخته ایم . در تحلیل از مدل اجزاء محـدود دینامیـک صریح برای بدست آوردن کرنش ها و تنش های الاسـتیک و پلاسـتیک بهـره برده و در نهایت با کد نویسی عددی میزان جذب انرژی سازه جاذب انـرژی از تحلیل های اجزاء محدود را برای مقادیر متغیر ضخامت بدست آورده و مقـدار ضخامت بهینه سازه را جهت طراحی نمونه آزمایشی بدست آوردیـم . در واقـع دو عامل ضخامت و سرعت به عنوان پارامترهای طراحـی در ایـن مقالـه مـورد بررسی قرار گرفتند . در این مقاله نتیجه گرفته شد که استفاده از المـان هـای جذب انرژی برای قطارهای معمولی مورد استفاده در خطوط ایران ک ه حداکثر سرعت Km/h 120 دارند ضروری نیست . از آنجا کـه ایـن سـرعت در چشـم اندازهای توسعه ای به حدود Km/h160-200 افزایش مـی یابـد لـذا جهـت ایمنی بیشتر در هنگام برخورد قطارها ، لازم است قطارهای جدید و همچنـین قطارهای موجود از لحاظ سازه ای ضربه پذیر بوده و یا از بابـت ضـربه پـذیری بهینه شوند .

ضربه پذیری-المان جاذب انرژی-لکوموتیو-شبیه سازی