عماد دهقانی فرد - گروه بهداشت محیط ، دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی البرز گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران
محمد هادی دهقانی - گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران
سحر دهقانی فرد - گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران
فضل اله چنگانی - گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران

سابقه و اهداف : آلودگی منابع آب به فلزات سنگین به عنوان یک معضل مهم زیست محیطی در سرتاسر جهان مطرح می باشد. ترکیبات دارای کبالت به طور عمده در پساب صنایعی همچون آبکاری، رنگ کاری و الکترونیکی وجود دارند. علائم آلودگی به یون کبالت در انسان به صورت تهوع، استفراغ و اختلالات سیستم عصبی بروز می کند لذا هدف از این مطالعه بررسی کارآئی نانو لوله های کربن چند جداره با نانو آلومینا در کاهش فلز کبالت از محلول های آبی بود. روش تحقیق : آزمایش های جذب سطحی در مقادیر مختلف غلظت اولیه، ph، زمان تماس و دوز جاذب انجام گردید. ایزوترم های جذب بر اساس آزمون مدل های ایزوترم لانگمیر و فروند لیچ و سینتیک های جذب شبه درجه اول و شبه درجه دوم مورد بررسی قرار گرفته شد. یافته ها: ازمایش ها نشان دادند که نانو تیوب کربنی چند جداره و نانو آلومینا در pH=10 با زمان های تماس به ترتیب کربنی و نانو آلومینا به ترتیب 6/84 و 5/98 میلی گرم بر گرم می باشد. نتیجه گیری و بحث: براساس نتایج حاصل شده، ایزوترم جذب لانگمیر بهترین مدل برای نانو لوله های کربن R*2=0.998 و نانو آلومینا R*2=0.981 می باشد. به علاوه سینتیک جذب کبالت از مدل شبه درجه دوم پیروی می نماید. بنابر این نانو تیوب کربنی چند جداره و گاما آلومینا توانایی بالایی در جذب کبالت از محلول های آبی را دارند.

کبالت، نانو های کربن چند جداره، نانو آلومینا، محلول های آبی