مروری بر ابعاد و علل آلودگی نفتی دریای خزر

Publish Year: 1391
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 583

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

NCEH15_044

تاریخ نمایه سازی: 27 شهریور 1393

Abstract:

سابقه و هدف : از انجا که دریای خزر و سواحل، آن یکی از منابع طبیعی ایران است، در چند دهه اخیر هم گام با توجه بشر به خطراتی که محیط زیست سیاره زمین را در معرض تهدید قرار داده، اکولوژیکی و آلودگی زیست محیطی دریای خزر مورد شناسایی و توجه فراوان قرار گرفته است. دریای خزر به عنوان بزرگ ترین دریاچه جهان دچار انواع الودگی ها می باشد. اگر چه بعضی از انواع آلودگی از مناطق ساحلی و مستقر درخشکی نشات می گیرند، اما عامل عمده آلودگی در دریای خزر آلودگی نفتی می باشد. به دلیل آنکه دریای خزر حاوی ذخایر غنی انرژی (نفت و گاز ) می باشد و اقتصاد کشورهای جدا شده از شوروی سابق بر روی همین ذخایر بنا نهاده شده است، لذا انتظار می رود الودگی نفتی دریای خزر روز به روز بیشتر گردد. با توجه به اهمیت دریای خزر از نظر شیلاتی، اقلیمی و اقتصادی ضروری است که به موضوع آلودگی نفتی دریای خزر اهمیت ویژه داده شود حساسیت و شکنندگی محیط زیست دریای خزر به جهت بسته بودن محیط آن و انباشته شدن آلاینده های مختلف به نوعی دریای خزر را با بحران اکولوژیک روبرو نمود. بررسی ها نشان می دهد کشور ما 0.26 درصد آب شیرین دینا را در اختیار داشته که ورود انواع آلاینده های صنعتی ، سموم کشاورزی و فاضلاب های خانگی علاوه بر مشکلات زیست محیطی ف برکیفیت آب و جمعیت ذخایر دریای خزر اثر منفی گذاشته است. دستیابی بر امنیت زیست محیطی در منطقه ی خزر نیازمند مدیریت اصولی ، همکاری منطقه ای کشورهای خزر، پذیرش مسئولیت و احترام به معاهدات بین الملل زیست محیطی می باشد. بنابراین رعایت معیارهای متعارف در جلوگیری از آلودگیهای دریای خزر از وظایف دولت های ساحلی محسوب می شود. در این مقاله سعی شده تا با امکانات موجود برای آگاهی محققین و دوستداران محیط زیست دریایی ابعاد و علل آلودگی نفتی و تاثیرات آن و همچنین راهکارهای مقابله با آن تا حدودی مشخص گردد.

Authors

جلال قربانی

کارشناس ارشد مهندسی زیست، مدرس HSE شرکت نفت و گاز پارس

شهلا مرادیان فرد جونقانی

کارشناس ارشد بهداشت محیط، دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد

کیا بخشی

کارشناس بهداشت محیط دانشگاه علوم پزشکی شیراز