سهیلا عبدالعلی زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد گیاهان زینتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت
مهرداد فرخی - دانشیار دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی استان گیلان
شهرام صداقت حور - دانشیار دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت

آلودگی آبها به مواد زاید صنعتی و کشاورزی ازخطرات مهم زیست محیطی به شمار می رود. فلزات سنگین از رایج ترین آلاینده های اب و خاک هستند. این فلزات قابل تجزیه زیستی نبوده و اثرات سمی آنها در بدن موجودات زنده مزمن می باشد. توانایی گیاهان برای افزایش تجمع عناصر در بافت های آنها می تواند یک مزیت به حساب آید. ریشه بسیاری از گیاهان قادر به حذف فلزات از آبهای آلوده هستند که روش کم هزینه و طبیعی می باشد. از آنجایی که گیاه سنبل آبی به طور خودرو در بخش هایی ا زمناطق شمالی ایران رشد می کند، لذا استفاده از این گیاه بعنوان یک پالایشگر می تواند در راه رفع مشکلات محیط زیستی مفید واقع شود. در این آزمایش پتانسیل سنبل آبی در حذف فلزات سنگین کادمیم و سرب مورد بررسی قرارگرفت. آزمایش بصورت طرح بلوک کامل تصادفی با 6 تیمار آب شهر، کلرید کادمیم 2 پی پی ام ، کلرید کادمیم 4 پی پی ام ، کلرید سرب 4 پی پی ام، کلرید سرب 8 پی پی ام، کلرید کادمیم (2 پی پی ام) + کلرید سرب (4 پی پی ام) در سه تکرار انجام شد. نتایج : نشان داد که این گیاه در شرایط مقادیر بالا ی فلزات سنگین بخصوص کادمیم و سرب بخوبی رشد می کند تا جایی که میزان رشد و اندازه برگهای سنبل آبی درکلرید کادمیم 2 پی پی ام حدود 22 درصد بیشتر از میزان رشد این گیاه در شرایط شاهد ( آب شهر (پ) بوده است. جذب کادمیم و سرب توسط گیاه به ترتیب در غلظت های 4 پی پی ام و 8 پی پی ام بیشتر ا زسایر تیمارها بوده است. شایان ذکر است که در گیاهان مورد بررسی مقادیری از سایر فلزات ا زجمله نقره، جیوه ، سلیسیم و سزیم مشاهده گردید. به نظر می رسد این گیاه قابلیت پالایندگی و حذف برخی از خطرات فلزات سنگین را دارا بوده و برای محیطهای آلوده قابل توصیه می باشد .

گیاه پالیی، سرب، کادمیم ، Echhornia crassipes