تاثیر ازنیراسیون آب درمرحله نم زنی گندم برکاهش میزان رشد آسپرژیلوس پارازیتیکوس

Publish Year: 1391
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 706

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

NCEH15_165

تاریخ نمایه سازی: 27 شهریور 1393

Abstract:

سابقه وهدف : فساد قارچی مواد غذایی و خوراک دام سالانه زیان های اقتصادی فراوانی را به جهان تحمیل می کند. میزان این ضایعات مواد غذایی را 10-5 درصد تخمین می زنند. گندم از مهمترین غلات مورد استفاده در ایران بوده که بسیار حساس به آلودگی با قارچ ها از جمله قارج های مولد آفلا توکسین می باشد. ازن ضدعفونی کننده قوی و عاملی اکسید کننده بوده و از سال 1997 به عنوان ماده GRAS شناخته شده است. این ترکیب به صورت محلول وگازی موثر می باشد و به سرعت به اکسیژن مولکولی تبدیل شده بدون این که باقی مانده ای برجای بگذارد این مطالعه با هدف کاهش میزان رشد آسپرژیلوس پارازیتیکوس گندم با استفاده از آب ازنه صورت گرفته است. روش تحقیق : جهت بررسی تاثیرازن بررشد قارچ آسپرژیلوس پارازیتیکوس ابتدا 5 گرم گندم تمیز و خالص در لوله های فالکون توزین شده وبرای اطمینان از عدم آودگی اولیه در دمای 121 درجه سانتی گراد به مدت 20 دقیقه اتوکلاو شدند سپس سوسپانسیون قارج با غظت 4*10 اسپوربه ازای هرگرم گندم در داخل فالکون تلقیح گردید و به مدت 10 روز در دمای 30-25 درجه سانتی گراد گرمخانه گذاری شدند. پس از نم زنی نمونه های آلوده با آب ازنه با غلظت های 0، 2، 1، 3، مجددا به مدت 24 ساعت در 3 دمای 25، 18؛ 40 درجه سانتی گراد گرمخانه گذاری شدند. به منظور تعیین اثر ازن بررشد آسپروژیلوس از روش توزین ریسه های آسپروژیلوس در پلیت های حاوی محیط سابورود کستروز آگار پس از خشک کردن آن ها استفاده شد. نتایج : نتایج نشان دادآب ازنه می تواند تامیزان 38% رشد آسپرژیلوس پارازیتیکوس را مهار کند و با افزایش غلظت ازن میزان تاثیر آن بر رشد آسپرژیلوس افزایش می یابد. نتیجه گیری و بحث: نتایج این تحقیق با نتایج سایر مطالعات انجام شده در تاثیر آب ازنه برکاهش باکتری ها وکپک و مخمر گندم وسایر مواد غذایی مطابقت دارد، بنابراین استفاده از آب ازنه درمرحله نم زنی گندم می تواند باعثت کاهش رشد آسپرژیلوس پارازیتیکوس شود.

Authors

متین محمدی کوچصفهانی

دانشجوی کارشناسی ارشد بهداشت و ایمنی مواد غذایی ، دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران

ساسان رضایی

فوق دکترای مولکولار بیولوژی، دانشیار دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران

محمود علی محمدی

دکترای مهندسی بهداشت محیط ، استاد یار دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران

غلامرضا جاهد خانیکی

دکترای مهندسی بهداشت محیط ، دانشیار، دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران