بررسی تجربی اثر فاصله بر کارایی دیوارخورشیدی

امروزه دسترسی به منابع پایداروارزان قیمت انرژی از مهم ترین مسائل جوامع بشری است و تحقق توسعه پایداردر گرو استفاده بهینه از منابع انرژی است.بدین منظور اخیراتوجه ویژه ای به منابع تولیدانرژی های نو شده است.یکی از این سیستم ها دیوار خورشیدی می باشد که می تواند سهم قابل ملاحظه ای از انرژی حرارتی ساختمان هاو محیط های صنعتی را تامین کند. یکی از پارامترهای تاثیرگذاردر کارایی )راندمان( حرارتی دیوارهای خورشیدی فاصله هوایی بین جاذب و دیوار پشتی می باشد.که در این پژوهش اثر آن بصورت تجربی بررسی شده است. به این منظور 5 مدل دیوار خورشیدی برایفاصله های هوایی 5,10,15,20,25 سانتی متری در نرخ های مختلف هوا ورودی در محدوده ی180-45m3/hr و تابش های دریافتی 900-400 وات بر متر مربع در نظر گرفته شده است. نتایج - نشان می دهد که در دیوارهای خورشیدی با افزایش نرخ هوای ورودی، کارایی حرارتی افزایش می یابد که این افزایش در نرخ های پایین هوای ورودی محسوس و در نرخ های بالای جریان هوا کمترمی باشد. باافزایش فواصل هوایی تا 15 سانتی متر تغییرات کارایی قابل توجه می باشد. اما برای فواصل بزرگتر از 15 سانتی متر تغییر در فاصله بین جاذب و صفحه پشتی، تاثیر قابل ملاحظهای بر کاراییکلکتورندارد. بنابراین می توان فاصله هوایی 15 سانتی متری بین جاذب و صفحه پشتی را فاصله ای بهینه در طراحی این نوع کلکتورها دانست.