اقلیم،طبیعت و معماری پایدار

ارتباط تنگاتنگ بین معماری و شهر با انسان و طبیعت، نشان از وجود مفاهیم و ویژگیهای پایداری در معماری و شهرسازی ایرانی دارد که میتواند الهام بخش معماران معاصر ایرانی و حتی غیر ایرانی باشد و این در حالی است که در سطح جهانی، موضوع اثرات گلخانهای، ترافیک شهری، تراکم زمین، آلودگی هوای شهری و افزایش جمعیت، اثرات ناخوشایندی بر کیفیت زندگی انسان در شهرها ایجاد کرده است. این مسائل موجب میشوند تا توجه به موضوع پایداری، شهرها در رأس امور قرار گیرد. چند دهه از مطرح شدن معماری پایدار در عرصه معماری می گذرد و مجامع بین المللی راهکارهای بسیار را برای تکامل آن ارائه نموده اند. تامل در معماری پایدار و اصول آن ما را به معماری بومی (مربوط به گذشته ) خواهد رساند. چرا که که معماران در اقلیم های مختلف توانسته اند بهترین هماهنگی را با محیط ایجاد کنندو با استفاده از محدودیت ها و امکانات بستر طرح و بهترین شرایط زیستی را برای کاربران فراهم سازند. هدف نهایی طراحی پایدار در پیدا کردن راه حل هایی مؤثر مفید کمی، کیفی، جسمی و روانشناختی به منظور ساختمان سازی برای کاربران می باشد. احتمالات و امکانات زیادی برای رسیدن به چنین هدف به ظاهر دشوار است. سه اصل طراحی پایدار، حفظ و بقای منابع، طراحی بر اساس چرخه زندگی و طراحی انسان ، ایجاد یک آگاهی گسترده از پیآمدهای محیطی که با معماری مرتبط هستند را موجب می شوند (راهبردهای) موجود در دل هر یک از اصول ما را به ضوابط بیشتری رهنمود می سازند این راهبردها به منظور پرورش فهم و درک این موضوع که چگونه یک ساختمان با محیط های داخلی، محلی و جهانی در همکنش است. در این مقاله مختصرا به معرفی روشهایی کلی برای به کار بردن طراحی پایداردرمعماری پرداخته ایم که خط مشی هستند برای تحقیق و بررسی بیشترمسائل

Keywords:

معماری پایدار , طراحی پایدار , طبیعت , اقلیم , مدیریت انرژی