جواد خدری - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی نفت گرایش مهندسی مخازن هیدروکربوری،دانشگاه آزاد اسلامی واحد امیدیه

گل حفاری ارزشمند ترین ماده در صنعت حفاری چاه به عنوان بخشی از صنایع بالادستی نفت و گاز می باشد . با چشم داشت به کارایی این ماده با ارزش مانند خنک کاری و روانکاری مته ، کنترل پایداری دیواره چاه ، جابجایی کنده های حفاری به سطح زمین و دیگر موارد استفاده از آن در عملیات یاد شده غیر قابل گریز می باشد . گل حین عملیات حفاری در چرخه بسته توسط تجهیزات و تاسیسات ویژه از سطح زمین به ته چاه رانده شده و دوباره به سطح زمین باز می گردد و پس از گذر چن د سیکل به سبب حمل و برداشت فلزا ت سنگین ، مواد رادیواکتیویته ، سمی و زیان بار به دور ریخته می شود . جهت چنین حل چالش فنی و زیست محیطی در مهندسی حفاری از روش های گوناگونی بهره برداری می گردد . علاوه بر روش های رایج تکنیک های نوینی در این زمینه آزمایش گردیده و با پیروزمندی به نتایج دلخواه دستیابی شده . تکنیک های نوین annulus ingection در دکل های حفاری خشکی و in situ bioremediation در دکل های حفاری دریایی به تازگی در مناطق نفت خیز جنوب ایران پیاده سازی شده . در پژوهش پیش رو در آغاز به ساختار ، کاربرد و بررسی چرخه گل در فرآیند مهنسی حفاری پرداخته شده است . به دنبال آن تکنیک های نوین نام برده شده مورد ارزیابی قرار گرفت و در پایان برداشت گردید که این روش ها دستاورد قابل پذیرشی برای حل چالش سیال حفاری دارند

گل حفاری ، محیط زیست ، Annulus Injection ی In Situ Bioremediation ، پساب ، مناطق نفت خیزجنوب ، HSE ، روشهای نوین