معماری بومی ایرانی گامی بسوی پایداری

درمعماری بومی ایرانی به پیروی ازطبیعت و خلقت مصالح و موادبارعایت اصل قناعت به کاررفته اند و ازحداکثرکارایی و توان آ«ها بهره گیری شده است توجه به فرهنگ ویژگیهای بومی و تجربیات گذشته بهره گیری ازانرژیهای تجدید شونده و پرهیز ازبکارگیری انرژیهای تجدید ناپذیر ازاصول توسعه پایدار است یکی ازشاخصه های اصلی معماری بومی که مشارکت مردم درساخت اینگونه ازمعماری قابل ملاحظه است و همچنین توجه به ارزشها و همسازی آن با طبیعت است پایداری به معنی ایجادفرآیند قابل تکرار می باشد و مفهومی است که بیشتر به عنوان اندازه ارزش یک روش به کاربرده میشود با این نگرش درک اصول و ارزشهای تکرارپذیرمعماری بومی بسیارباارزش می باشد رویکرد معماری پایدارنیازمند بسترسازی بومی مناسب می باشد ولی خط مشیهای سنتی که منجر به ایجادسرپناه هایی شده اند که درطی قرن ها پایدار بوده اند امروزه ازعهده نیازها و منابع موجود زمان حال برنمی آیند بنابراین دراینجا منظور ازتوجه به ویژگی های بومی توجه به ارزشهای آن میباشد روش این پژوهش مبتنی برمطالعات کتابخانه ای است و رویکردی توصیفی دارد نتایج بدست آمده ازاین پژوهش به درک اهمیت نقش معماری بومی درایجادرویکرد پایداریدرمعماری منجر میشود

Keywords:

توسعه پایدار , معماری بومی , معماری پایدار , سنت , طبیعت