مقایسه استفاده از نور در یک بنا سنتی ایرانی (خانه طباطبایی) و یک بنای معاصر غرب (گنبد رایشتاگ)

کاربرد مفاهیم پایداری و اهداف توسعه پایدار درجهت کاهش اتلاف انرژی و آلودگی محیط زیست درمعماری مبحثی به نام معماری پایدار را بهوجودآورده است دراین نوع معماری ساختمان نه تنها با شرایط اقلیمی منطقه خود را تطبیق میدهد بلکه ارتباط متقابلی با آن برقرارمی کند نورطبیعی یکی ازانرژیهای پاک قابل دسترس و تبدیل پذیرمیباشد که میتواند آلودگیهای میحطی با بسیارکم کند ازدیدهمگان نورجزء اساسی و ضروری درساختمان است که کارآن روشن کردن فضا به منظور قابل رویت ساختن آن است که متاسفانه امروزه درجامعه ایرانی به این عنصر مهم و حیاطی درمعماری هیچ توجهی نمی شود استفاده ازنورطبیعی و خلق آثار بااین پدیده نه تنها باعثکاهش استفاده ازنورمصنوعی برق می شود بلکه باعث زیبایی و تنوع درساختمانها میشود بانگاهی به گذشته به راحتی میتوان اهمیت نوردردوره های قبل پی برد که امروزه این عنصرمهم درمعماری ایرانی نادیده گرفته شده است و بانگاهی به معماری معاصرجهان میتوان حس کرد که ما ازعنصرنور بی بهره بودیم نورطبیعی که حامل انرژی حیات بخش درونی است به عنوان یکی ازمنابع وجود حیات برروی زمین محسوب میگردد علاوه برآن نور میتواند بارنگها و جلوه های متفاوت خود باعث تغییرچهره یک ماکن شود یزرا نوردرهریک ازفصول سال درآب وهواهای متفاوت و یادرهرزمانی ازطول روز دارای چهره ای مخصوص به خود می باشددراین مقاله ماسعی کرده ایم به مقایسه چگونگی استفاده ازنور دردوره دوره مختلف ودردومکان مختلف یعنیخانه زمان قاجار درایران و گنبد رایشتاگ درالمان بپردازیم و اینکه درمعماری حال حاضر ماهیچ توجهی به این دوموضوع نشده است و مماری مانسبت به گذشته سیرنزولی داشته است و ازعلم روزدنیا به چه اندازه عقب مانده است ابتدا ما به معرفی اجزا نورگیر یو چگونگی استفاده ازآنها درساختان سنتی و گنبدرایشتاگ و سپس به مقایسه و نتیجه گیری دراین بحث می پردازیم

Keywords:

نور , خانه طباطبایی , گنبدرایشتاگ , بنای سنتی , نورگیری , توسعه پایدار