ارتقاء کیفی پیاده گاه های شهری در مسیر توسعه پایدار

ساختاروفرم شهری سطح شهرنشینی و ویژگیهای محیطی ازجمله عوامل موثربرسفرهای شهروندان است پیشتر شهرها برای پیاده روی ساخته میشدند و محلکارومحل زندگی نزدیک به هم بودند اما امروزه به دنبال گسترش شهرها پراکندگی مکانی فعالیت ها و افزیاش فاصله میان محل سکونت و مراکز جاذب سفرمحل کار، مراکز خریدو.. افراد برای تامین نیازهای اساسی روزانه خود مجبور به طی مسافت های طولانی میباشند بطوریکه امروزه با افزایش شمارخودروها به کارگیری روزافزون خودروهای شخصی کاهش سفربا وسایل نقلیه عمومی و دوچرخه و پیاده روی ویژگی غالب جابجایی درشهرهای ایران میباشد باتوجه به مشکلاتی که وسایل نقلیه موتوری درون شهری بوجود آورده توجه جدی به پیاده روها میتواند با کاهش مصرف سوخت آلودگی هوا معضلات ترافیکی و هزینه خانوارها همراه باشد که خودمعیاری برای توسعه سالم و بهینه درطی زمان می باشد بااین حساب آنچه که سیطره ی این پژوهش را به مسندتاثرکشانده حفظ نوسازی و ساخت پیاده راه درکنار جداره های شهری بادرنظرگرفتن ابعادکیفی جذابیت بصری و رونق اقتصادی فضاهای پیرامون با تغییردادن ماهیت و گاها حفظ بافت اطراف میتواند باشد که با استناد به منابع مکتوب درگذشته و مروری برادبیات موضوع به نگارش و دوباره سازی معنای کلمه درمسیر توسعه زیرساختهای پایدار توجه داشته است

Keywords:

پیاده راه , توسعه , سطوح , عابرپیاده , تردد , مبلمان