مریم سامری - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد شوشتر ایران
محسن تابان - استادیار دانشکده معماری و شهرسازی ،دانشگاه صنعتی جندی شاپور دزفول ایران

توسعه پایدارکه امروزه یکی ازموضوعات موردبحث محافل توسعه و برنامه ریزی است خودبرآیندانگاره های مختلف توسعه است نکته مشترک این انگاره ها پایداری و رسیدن به فرآیندی ازتوسعه است که بتواند پایا وبادوام باشد لازمه پایداری تعادل است و به عبارت دیگر روی دیگر سکه پایداری تعادل است درالگوهای جدید برنامه ریزی و مدیریت شهری جهانی اجرای پروژه های مشارکت شهری جایگاه خاصی یافته است اجرای پروژه توسعه ی شهری یک فعالیت اجتماعی است مبتنی برنقش مشارکت شهروندی با الگوهای متفاوت مبتنی برمشارکت افراد خانواده ها گروه ها سازمانها نهادها و بخشهای خصوصی و عمومی است اصطلاح تخصصی توسعه پایین به بالا نیزناظر به نقش مشارکتی مردم است و نقش مشارکتی مردم افراد ؛گروه ها ؛سازمانها درفرایند توسعه ازجمله توسعه شهری واقعیتی انکارناپذیر است تجربیات جهانی نشان میدهد که ازدهه 1980 میلادی به بعددربرنامه های توسعه ی شهری توجه فزاینده ای به رویکرد مشارکت صورت گرفته است دراین پژوهش الگوها و مدلهای مختلف برنامه ریزی مشارکتی بررسی و به دیدگاه های حاکم برمشارکت مردمی دربرنامه ریزی شهری نظریات و مدلهای مشارکتی ویژگیهای نظام های مشارکتی درمدیریت شهری سطوح مختلف مشارکت مردمی درطرح های شهری را پرداخته میشود و درنهایت این نتیجه حاصل شد که با مشارکت مردم درفرآیند توسعه شهری مدیران شهری بهتر میتوانند مسائل و نارسایی های اجتماعی را شناخته و درجهت حل آن و نهایتا بهسازی و توسعه شهری را اقدام نمایند

مشارکت ، مشارکت شهروندان ، نظام های مشارکتی ، رویکردهای مردم سالارانه ، توسعه پایدار