طراحی اکولوژیکی سیری در ارتقاء کیفیت معماری پایدار در کشور

دلیل نابسامانی های معماری موجود را میتوان درعدم آگاهی کافی طراحان ازشرایط حاضر وناتوانی دردسته بندی و ساماندهی اطلاعات گسترده ممارانه خود و زمینه طراحی دررابطه با اصول پایداری مرتبط دانست و مشکل را میتوان درنبود یانقص یک روند طراحی تخصصی و کل نگر و عدم وجود رویکردی خاص طراحی پایدار ازجانب طراحان ربط دارد امروزه پرسش اصلی طراحان دررابطه با نتایج اکولوژیکی فعالیت های خود برروی محیط طبیعی است که چگونه بایستی محیط مصنوع را طراحی کرد که طبیعت را تخریب نکند باتوجه به شرایط بحرانی انرژی و زیست محیطی عصرحاضر ضروری است که بجای تقلید کتنیکهای فنی معماری پایدار کمی ریشه ای تر به موضوع پرداخته و پاسخ را نه درخود طراحی بلکه درنوع نگاه به بدان جست پژوهش مذکور که با استدلال منطقی و بارویکرد کیفی تفسیری و با شیوه کتابخانه ای انجام گردیده و درصدد پاسخ به این پرسش است که چگونه میتوان با مشخص کردن مسیری برای طراحی و تقویت شالوده نظری و دقت طراح درمراحل اولیه طراحی به صورت گام به گام درصدد بهبود و توسعه معماری پایدار حرکت کرد فرض اصلی این است که هرچه اصول طراحی دقیقتر و ازپیش تعیین شده تر باشند بهتر میتوان به نتایج مطلوب رسید و چنین اصولی را میتوان درطراحی زیستی یافت

Keywords:

اکولوژی , محیط مصنوع , معماری پایدار , طراحی زیستی