محمد پیری - دانشجوی سال دوم مقطع دکترا در رشته اقتصاد-دانشگاه پونا- هندوستان

اگر برنامه و هدف اصلی توسعه را در هر کشور، غلبه بر مشکلاتی مانند: فقر پایدار، کمبود آزادی های سیاسی و بنیادین و تهدیدات اجتماعی، نادیده گرفتن نیازهای اساسی و اولیه جوامع عقب مانده، و عدم ثبات اقتصادی، در نظر بگیریم، وسعت دامنه عملکرد و دشواری تعریف توسعه قابل تصور خواهد بود. یکی از ارکان مهم توسعه، توسعه اقتصادی می باشد، که می توان آن را بطور خلاصه، افزایش تولید خالص ملی و شاخص صنعتی شدن هر کشور تعریف نمود. در این مقاله سعی بر این است که، توسعه اقتصادی و تأثیر سرمایه گذاری مستقیم خارجی بر افزایش و گسترش آن، با عنایت به تجربه کشورهای در حال توسعه مورد بررسی قرار گیرد. پایین بودن سطح پس انداز ملی و افزایش جمیت (در نتیجه افزایش مصرف داخلی)، کشورهای در حال توسعه را برای تأمین مالی و سرمایه لازم جهت انجام برنامه های گسترده توسعه، به چالش بزرگی کشانده اند. در این میان سرمایه گذاری خارجی و مشارکت خارجیان، روش صحیح ومناسبی جهت تأمین سرمایه لازم می باشد. امروزه بسیاری از کشورهای جهان به واسطه عدم تکافوی منابع داخلی برای سرمایه گذاری، تمایل شدیدی به جذب سرمایه های خارجی پیدا کرده اند. علاوه بر این سرمایه گذاران خارجی بویژه شرکت های فراملیتی برای ارتقای سطح رقابت پذیری و کسب سود بیشتر، علاقه مند به سرمایه گذاری در مناطق مستعد و مزیت دار شده اند. عملیات فراملیتی ها همچنین می تواند بر رشد و توسعه اقتصادی، اجتماعی، سیاسی کشورهای میزبان به طرق مختلف و در ابعاد گوناگون تاثیر گذارد که این مسئله از نظر دولت های میزبارن اهمیت زیادی دارد. طیف این متغیرها بسیار گسترده می باشد مانند تاثیر بر اشتغال، تجارت، ترازپرداخت ها، ساختار صنعتی، تحرک اجتماعی و سیاسی و ... که هرکدام به نوبه خود دارای پیچیدگی های خاصی می باشد.

توسعه اقتصادی، تأمین مالی، سرمایه گذاری مستقیم خارجی، کشورهای در حال توسعه