پروین ناهید - مربی، مرکز تحقیقات مهندسی بیوشیمی و محیط زیست ، دانشگاه صنعتی شریف
اخترالملوک کاظمی - استادیار ، مرکز تحقیقات مهندسی بیوشیمی و محیط زیست، دانشگاه صنعتی شریف

پساب پالایشگاه های نفت ، در زمره مهمترین پساب های آلاینده محیط زیست می باشند . برای تصفیه این گونه پساب ها ، اغلب از سیستم های بیولوژیکی هوازی مثل لجن فعال استفاده می شود. درصد حذف مواد آلاینده در این سیستم ها ، بستگی به میزان فعالیت میکروارگانیسم های موجود دارد. برخی از مواد مثل متانول ، گلوکز و غیره باعث تسریع و بهبود این فعالیت می شوند و بعضی دیگر حالت بازدارنده دارند، مثل تولوئن ، فورفورال و فنل . در این پروژه دو ماده گلیسیرین و مالتوز به عنوان سرعت دهنده تصفیه و فنل به عنوان بازدارنده ، روی فاضلاب پالایشگاه نفت تهران در مقیاس آزمایشگاهی ، مورد بررسی قرار گرفت . مبنای سنجش ، آزمایش COD و کدورست سنجی بود. نتایج حاصل نشانگر این است که با افزودن گلیسیرن به سیستم ، درصد حذف COD و کدورست سنجی بود. نتایج حاصل نشانگر این است که با افزودن گلیسرین به سیستم ، درصد حذف COD به شدت افزایش می یابد. به طوری که در اثر افزایش غلظت گلیسیرین از صفر به 200ppm ، راندمان حذف COD از 57٪ به 79٪ می رسد . کدورت فاضلاب خروجی نیز از غلظت 400-0 ppm ، از NTU 0/075 به NTU 0/032 می رسد که نشانگر 50٪ حذف مواد جامد معلق می باشد. سمیت فنل با افزایش غلظت آن تا 100ppm در زمان های ماند کوتاه حدود 6/5 ساعت تاثیر زیادی روی عملکرد میکروب ها ندارد و درصد حذف COD از 40٪ به 59٪ می رسد . ولی از این غلظت بیشتر خاصیت سمی آن آشکار می شود. در مورد مالتوز نیز نتایجی مشابه با گلیسرین مشاهده شد.

فاضلاب نفتی ، تصفیه بیولوژیکی ، لجن فعال ، حذف COD ، حذف مواد جامع معلق