تالاب اینچه برون، منبعی نو جهت جداسازی آرکی های نمک دوست جدید

Publish Year: 1390
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 1,168

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

IBRC01_081

تاریخ نمایه سازی: 5 مهر 1393

Abstract:

با توجه به تنوع دریاچه ها و تالاب های پرشور در ایران و اهمیت بررسیاین اکوسیستم ها نیاز ویژه ای به این قبیل مطالعات احساس می شود،در همین راستا بررسی تنوع آرکی های نمک دوست قابل کشت تالاباینچه برون در 26 یکلومتری شهرستان آق قلا واقع در استان گلستانانجام گرفت. این تالاب مساحتی حدود 200 هکتار و شوری حدود 280گرم در لیتر دارد و در گروه تالاب های داخلی، لب شور و دائمی ایران قرارمی گیرد. به دلیل مجاورت با معدن ید اینچه این تالاب تحت تاثیر پسابهای اسیدی حاصل از استخراج ید قرار گرفته و در مناطق مختلف pH تالاب از 8/ 2 تا 5/ 6 متغیر است. با توجه به اکوسیستم منحصربفرد اینتالاب، منبعی بسیار مناسب جهت جداسازی و شناسایی م کیروارگانیسمهای جدید از جمله آرکی های نمک دوست به شمار می رود. نمونهبرداری از این محل در اردیبهشت و شهریور 89 انجام گرفت، از 4 محیطکشت MGM، JCM168، MH1 و یک محیط قلیایی جهت جداسازیاستفاده شد. 406 جدایه بدست آمد که پس از انجام تست های فنوتیپی،بیوشیمیایی و فیزیولوژ کیی، 45 جدایه جهت آنالیز فیلوژنت کیی انتخابشد. 40 جدایه اعضای خانواده ی Halobacteriacea و متعلق بهجنس های ، Haloarcula، Halorubrum، Haloferax، HalobellusHalogeometricum، Halobacterium، Halolamina،Halorhabdus بودند و 5 جدایه متعلق به قلمرو باکتر یها و متعلق بهجن سهای Rhodovibrio، Pseudomonas و Salicola بودند. میزانشباهت توالی 16S rRNA برای 12 جدایه بین 98.7 - 97 % بود که با انجامهیبریداسیون DNA-DNA با گون ههای نزدیک و بررسی صفات فنوتیپیممکن است در گونه ی جدیدی قرار گیرند. برای 5 جدایه درصد شباهتکمتر از 97 % با اعضای جنس های Halobellus و Halorubrum نشانداده شد که بیانگر تفاوت قابل ملاحظه در سطح گونه و یا حتی جنسبین این سوی هها و گون ههای ثبت شده بود.

Authors

مهرنوش رسولی

جهاد دانشگاهی مرکز ملی ذخایر ژنتیکی و زیستی ایران

محمدعلی آموزگار

گروه میکروبیولوژی دانشکده علوم پایه دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال

عباس اخوان سپهی

دانشگاه تهران، پردیس علوم دانشکده زیست شناسی آزمایشگاه آکستریموفیل