تیمور منصور لکورج - گروه مهندسی شیمی، دانشکده فنی، دانشگاه مازندران
کامیار موقرنژاد - گروه مهندسی شیمی، دانشکده فنی، دانشگاه مازندران

بیوتکنولوژی پتانسیل لازم جهت افزایش کیفیت و تأمین ماده اولیه خمیر و کاغذ، کاهش هزینه های ساخت و فراهم آوردن محصولات جدید و باارزش را دارا است. فرآیندهای کنونی خمیرسازی نسبتاً غیرموثر و به لحاظ زیست محیطی مسأله دار هستند. از اینرو نیاز به فرآیندهای جدید احساس می شود. تکنولوژی های جدید آنزیمی قادر به کاهش دادن مشکلات زیست محیطی و اصلاح خصوصیات فیبر هستند. اهداف اولیه در بازیافت کاغذ، رنگبری الیاف (سفیدسازی) و حذف ذرات جوهر، تونرها و دیگر آلاینده ها از الیاف ضمن ثابت نگهداشتن و حتی بهبود خواص مقاومتی و ظاهری الیاف سلولز می باشد. آنزیم ها میتوانند با امکانپذیرساختن حذف آلاینده ها و سهولت جداسازی در فرآیندهای شستشو و شناورسازی، بمنظور افزایش شدت آبگیری و افزایش استحکام پیوندی در الیاف بازیافتی مورد استفاده قرار گیرند. در این تحقیق مبانی تکنیکی رنگبری و جوهرزدایی آنزیمی در صنعت خمیر و کاغذ مورد بحث قرار گرفته و مدلهایی برای چگونگی عملکرد برخی آنزیم ها از قبیل زایلاناز، ماناناز، همی سلولاز، سلولاز و لیپاز در دستیابی به این اهداف مطرح شد. مکانیسم جوهرزدایی و روشهای جداسازی حذف ذرات جوهر و تونر مرور گردیدند. پیشنهاد میشود که آنزیم ها می توانند برای بهبود بازده عملیات واحد و بازده محصول خمیر توسط مهندسین فرآیند مورد استفاده قرار گیرند.

رنگبری, جوهرزدایی, آنزیم, بازیافت, کاغذ باطله