ابراهیم فتائی - عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل، استادیار گروه مهندسی محیط زیست
پریسا باقری ینگجه - دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل، دانشجوی کارشناسی ارشد آلودگی محیط زیست،اردبیل، ایران
محمدرضا معانی فر - دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل، دانشجوی کارشناسی ارشد آلودگی محیط زیست، اردبیل، ایران

امروزه مواد زائد خطرناک را می توان به عنوان یک محصول جانبی صنعتی شدن نامید، مدیریت مواد زائد خطرناک تنها یک مسئله محلی یا منطقه ای نبوده و به مسئله بین المللی تبدیل شده است. هر اندازه یک کشور توسعه یافته تر باشد، تعداد سایت های آلوده به مواد زائد خطرناک که باید از آلودگی زدوده شوند بیشتر می باشد. به دلیل اهمیت این دسته از پسماندها، مدیریت آنها باید به طور مناسب انجام گیرد. سیستم مدیریت مواد زائد خطرناک پالایشگاه دارای مراحلی است که اولین مرحله نگهداری موقت ماده زائد پس از تولید آن می باشد. تولید کننده ماده زائد نیاز به سیستمی برای نگهداری بدون خطر ماده زائد خود دارد تا زمانی که ماده زائد برای نگهداری، تصفیه یا دفع نهایی حمل شود. به طور معمول این نگهداری در ظروف مخصصو یا مخازن انجام می شود. به منظور اتخاذ تصمیمات کارشناسی و مدیریتی مناسب جهت مدیریت بهینه مواد زائد خطرناک اعم از بازیافت، فروش، سوزاندن و دفن آن، آگاهی از ترکیبات پسماند ضروری است. در این راستا در این تحقیق با هدف استراتژی و سیاست گذاری به منظور کنترل و مدیریت مواد زائد خطرناک در پالایشگاه مواد زائد تولیدی این صنعت شناسایی و طبقه بندی شده است. در بررسی لجن های نفتی در پالایشگاه توسط واحد میکروبیولوژی آب و پساب پژوهشکده حفاظت صنعتی و محیط زیست پژوهشگاه صنعت نفت انواع و مقادیر لجن های نفتی و لجن بیولوژیکی تولید شده تعیین گردید. یکی از مناسبترین و مطلوبترین روش مدیریت مواد زائد بازیابی آنها و مصرف مجدد است. با انتخاب گزینه های منساب تر می توان برخی از مواد زائد را با روش های بازیافت و بازچرخش مورد بهره برداری مجدد قرار داد. ضمناً دفن مواد زائد خطرناک موقعی اصولی و طبق ضوابط و معیارهای معقول خواهد بود که نخست مواد زائد زیان آور و مضر تصفیه، خنثی سازی و یا تثبیت شده و سپس دفن شوند.

مدیریت موادزائد خطرناک، پالایشگاه، انواع لجن تولید، روش دفع