مقایسه طراحی روسازی بتنی مسلح پیوسته جاده برونشهری به روش AASHTO با روش PCA

رشد و توسعه حمل و نقل ایران به دلیل واقع شدن آن در مسیر ترانزیتی اروپا به شرق دور و آسیای میانه و روسیه به آبهای گرم اقیانوس هند، نقش مؤثری در زمینه ترانزیت هوایی، دریایی و زمینی، چه در بعد منطقه ای و چه در بعد بین المللی ایفا می کند. در ایران به دلیل دارا بودن منابع نفتی زیاد، بیشتر از روسازی های آسفالتی استفاده می شود، حال آنکه این روسازی ها تعمیر و نگهداری زیادی را می طلبند، و کمتر از روسازیهای بتنی استفاده میشود، با اینکه عمر بیشتر و هزینه نگهداری بسیار پایینتری دارند. در این تحقیق پس از بدسه آوردن پارامترهای مربوط به خاک بستر و لایه زیر اساس و اعمال بار ترافیک دوره طرح (20 سال) محور ارتباطی بوشهر- برازجان طراحی روسازی بتنی مسلح پیوسته به دو روش AASHTO و PCA برای شرایط منتخب (شرایط محیقی و اقلیمی و نیز ترافیک محور بوشهر- برازجان) بررسی گردید، که پس از مقایسه نتایج حاصل از طراحی دو رو مشخص شد که ضخامت لایه های روسازی به دست آمده توسط روش PCA نسبت به روش AASHTO کمتر بوده و چون آرماتورهای مورد نیاز درصدی از سطح مقطع ضخامت بدست آمده از هر دو روش است، درصد آرماتورهای مورد نیاز در روش PCA کمتر میباشد و از نظر اقتصادی مقرون به صرفه تر و بهینه تر است.

Keywords:

روسازی بتنی , روسازی بتنی مسلح پیوسته , روسازی آسفالتی , روش AASHTO , روش PCA