نگین اقبالی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری، پردیس دانشگاه فردوسی مشهد
سیدایمان ملک آبادی - کارشناس ارشد معماری، مدرس دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد

محله، نشانه ای آشنا برای همه شهروندان است، چرا که با آن احساس نزدیکی می کنند . مفهوم محله بعنوان بستر یا محل سکونت، ریشه تاریخی دارد. بنا به یک تعریف تاریخی، واحدهای مختلف شهر که طبقات مختلف اجتماعی را در خود جای می دهند و یا نواحی شهری با مرزهای اداری یا رسمی که دامنه ای از گروه های اجتماعی را تحت پوشش قرار می دهند، محله نامیده می شود. در جامعه شهری امروز، برای دستیابی به توسعه پایدار شهری، محلات بنیادی ترین عناصر شهری و حلقه واسط بین شهر و شهروندان می باشند. از گذشته های دور محله های شهرها در شکل دهی و سازماندهی امور شهری جایگاهی ویژه داشتند. هر محله با ارائه خدمات روزمره مورد نیاز خود و با ایجاد نمادهای محله ای و ویژگی های خاص موجب می شد، ساکنان آن نوعی احساس تعلق و نوعی هویت داشته باشند تا جایی که هر شهروند با محله ای که در آن می زیسته شناخته می شد.بنابراین پایداری محلات مسکونی شرط مهمی در پایداری شهر محسوب می گردد . پژوهش حاضر با روش توصیفی - تحلیلی و جمع آوری داده ها بصورت اسنادی و میدانی به برسی میزان پایداری محله مسکونی جاهدشهر کلانشهر مشهد بعنوان یکی از محلات دارای طرح شهرسازی (که اصول و معیارهای شهرسازی بر اساس اصول توسعه پایدار در آن درنظر گرفته شده است) می پردازد.

محله، توسعه پایدار، محله جاهدشهر مشهد