پریا علی اکبری - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد قزوین
حسین مدی - استادیار دانشگاه بین المللی امام خمینی

امروزه به دلیل روند شتابان زندگی جدید و عواقب ناشی از توسعه ناآگاهانه محیط، به بازاندیشی در چگونگی شکل گیری محیط پایدار و رویکرد توسعه پایدار توجه ویژه ای می شود تا شاید مرهمی برای محیط فردا باشد. به علت اندیشه شکل دهنده توسعه و طراحی پایدار که انسان و محیط در تعال با هم قرار می گیرند، این رویکرد متعلق به تمام زمان هاست و باید توجه داشت که آن سبکی زودگذر نیست. معماری گذشته ایران یکی از نمونه های موفق هم خوانی زندگی با محیط پیرامون است. م عماری و شهرسازی در مناطق گرم و مرطوب از جمله در شهر قشم (روسای لافت) ابینه تمام نمای معماری و شهرسازی اصیل ایرانی هستند که بیشترین همخوانی را با بسترهای فرهنگی، مذهبی، اجتماعی و طبیعی خ ود دارند. روستای لافت به دلیل محدودیت های دسترسی و ارتباطات تا کنون از مواجهه با جاذبه های کاذب زندگی معاصر به دور بوده و به تبع آن، سیمای روستا از تغییرات اساسی مصون مانده و هنوز تداوم معماری بومی منطقه از بین نرفته است. در همین راستا پژوهش حاضر به دنبال آن است تا با مطالعه توصیفی از روش تجربی به بررسی نظامات ساختاری بافت موجود، به بازشناخت ویژگی های اصلی معماری بومی لافت برآمده از شرایط خاص اقلیم گرم و مرطوب این منطقه، بپردازد تا بتوان برای باززنده سازی بافت های بومی مشابه آن از این راهکارها بهره جست.

معماری پایدار، معماری سنتی، روستای لافت، معماری بومی، اقلیم گرم و مرطوب