بررسی و رتبه بندی درجه توسعه یافتگی شهرستان های استان کردستان با استفاده از شاخص کمی موریس

با توجه به ضرورت توسعه یکپارچه ناحیه ای، تحلیل وابستگی سکونتگاه های انسانی در سطوح نواحی اساس کار در هر برنامه ریزی محسوب می شود. توزیع مطلوب جمعیت و توزیع روند توسعه اجتماعی- اقتصادی، هدف نهایی تحلیل سیستم های ناحیه ای است. بنابراین کاهش محرومیت و نابرابری به دلیل داشتن تبعات اقتصادی و سیاسی، امری مهم و در خور توجه به شمار می رود. در واقع نیل به پیشرفت و توسعه فراگیر در آینده مستلزم شناخت موقعیت مناطق و نواحی مختلف است به کارگیری معیارها و روش های کمی به منظور سطح بندی سکونتگاه ها در سیستم فضایی مناطق از سویی منجر به شناخت میزان نابرابری نقاط سکونتگاه می شود و از سوی دیگر معیاری برای تلاش در زمینه کاهش و رفع نابرابری های موجود میان آنها است. هدف اصلی این پژوهش، تعیین سطح توسعه یافتگی (رتبه بندی کردن) شهرستان های استان کردستان، بر اساس شاخص های مختلف اقتصادی، آموزشی، بهداشتی، فرهنگی و زیربنایی است. برای دستیابی به اهداف مورد نظر این پزوهش، از روش کمی شاخص موریس، که یکی از روش های معمول برای تعیین درجه توسعه یافتگی مناطق است، استفاده شده است. در این پژوهش آمار و اطلاعات مورد نیاز از طریق اسنادی با مراجعه به سازمان های مربوطه (برنامه بودجه و ...) کتابخانه ها و سالنامه های آماری به دست آمده نتایج این پژوهش بیانگر آن است که شهرستان های بیجار و سنندج در رتبه اول و دوم و سایر شهرستان ها در مراتب بعدی قرار می گیرند.

Keywords:

توسعه یافتگی , استان کردستان , شاخص موریس