ندا علی بک - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهر دانشگاه شهید بهشتی تهران
منصوره مهره کش - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری دانشگاه هنر اصفهان
مولود صالحی نجف آبادی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری دانشگاه هنر اصفهان

برنامه ریزی مرمت شهری، شیوه ای برای بازگرداندن تعادل در کارکرد درونی سامانه شهری و ه دف آن تداوم بخشی به ارزش های سکونتگاه های شهری می باشد. پس از جنگ های جهانی و آسیب های جدی به ساختار شهری، مرمت با روش های گوناگون به کار گرفته شد. سیر تحول آن از دهه 1950 م تا کنون بیانگر بکارگیری رهیافت های مختلفی جهت مداخله و حذف فرسودگی است که این سیر تطور از اهداف کالبدی اولیه به اهداف مختلف اقتصادی و اجتماعی، فرهنگی و محیطی در بافت های تنزل یافته شهری رسیده است. از جمله رهیافت های اخیر، بازآفرینی شهری است که روایتی فراگیر و یکپارچه از مرمت شهری بوده و به تمامی وجوه کالبدی، اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی و محدودیت های امر توسعه در بطن شهر موجود توجه می کند و به تدارک فرصت، برای تبدیل ساختن آن به راهی برای رسیدن به توسعه می پردازد. با توجه به وجود این چهاربعد در رهیافت بازآفرینی شهری، این رهیافت اغلب شامل اصول توسعه پایدار است. پایداری بر تصمیم گیری مشارکتی تأکید می کند که می تواند باعث افزایش مشروعیت پروژه های بازآفرینی شهری در بین مردم محلی شود و بدین ترتیب ارتباط تنگاتنگ پایداری و بازآفرینی شهری مشخص می گردد. این مقاله بر اساس طرح تحقیق کیفی، به بازشناسی ادبیات بازآفرینی و احیای بافت های فرسوده شهری می پردازد و تجارت موفق انگلستان در این زمینه را به عنوان کشوری پیشرو بررسی می نماید. سپس با تحلیلی تطبیقی نتیجه این پژوهش که قیاس علمی نمونه های معرفی شده است، بیان می گردد. شایان ذکر است با وجود شرایط و زیر ساخت های متفاوت نمونه های منتخب، مطاله نمونه های خارجی می تواند راهنمایی در جهت تدوین راهکارهای مؤثر در مداخله مناسب در بافت های فرسوده و دچار افت شهری باشد.

برنامه ریزی مرمت شهری، رهیافت بازآفرینی شهری، بعد محیطی، توسعه پایدار، بافت های فرسوده شهری